Wanneer opinies uw gezondheid kunnen schaden
Afgelopen woensdag viel om vier uur ’s nachts te Merksem een Franstalige (!) anti-terreurbrigade met veel vertoon het huis van Yannick Verdyck binnen, verdacht van ‘extreemrechtse sympathieën’. Er werden schoten gelost waarbij de man om het leven kwam. De omstandigheden moeten nog verder worden uitgeklaard. Verdyck had extreme ideeën over de relatie tussen individu en staat, was voorzitter van een schietclub en beschikte als edelsmid over een blanco strafblad. De draconische inval roept vragen op qua opzet, proportie en methodiek die ik graag beantwoord zou zien. Er was geen concrete aanleiding voor deze actie, men had hem als het ware gewoon voor een verhoor op het politiebureel kunnen uitnodigen. De kans is niet denkbeeldig dat de man zich als juwelier bedreigd voelde bij zoveel nachtelijk kabaal, en een wapen trok.
‘Te maatschappijkritisch’
Als ik alle mediaberichten bij elkaar leg, gaat het hier in hoge mate om een intentieproces, waarbij het koesteren van (marginale) denkbeelden met een reële dreiging werd verward. Het moslimterrorisme is zo’n reële bedreiging, maar niemand haalt een imam uit zijn bed die predikt dat de Koran voorrang heeft op de burgerlijke wetten, of nog extremere uitspraken. Het profiel van Verdyck is misschien wel politiek radicaal, maar behalve dat hij (legale) wapens in huis had was er blijkbaar geen spoor van opzet tot geweld of een plan om een terroristische actie te plegen, en was de man ook niet het type van een doorgeslagen lone wolf.
Is het nog toegestaan om de politiek als ‘een probleem’ te zien? Of word je dan zelf ‘een probleem’?
‘Extreemrechtse sympathieën’ dus. Los van het flou artistique waarin dit begrip gehanteerd wordt -zie verder- is het bij mijn weten niet verboden van om het even welke sympathieën te hebben. Toch laten de media zich volop gaan in het toedichten van ‘foute’ meningen en zelfs gewoon kritische attitudes, waardoor vroeg of laat ‘preventieve’ actie vereist is. Soms denk je een Russische regimekrant te lezen.
Zo portretteert De Standaard Verdyck als een terrorist-in-spe, en geeft daar ook argumenten voor, ik citeer: ‘Op zijn sociale media liet Yannick V. zich geregeld maatschappijkritisch uit. Hij hekelde tijdens de coronapandemie ‘de klassieke media en de ideologische virologen die de bevolking terroriseren met angst en emotie’. Ook stelde hij vast dat ‘het volk overgeleverd is aan meedogenloze wolven in schaapsvacht’. De politiek is voor hem ‘niet de oplossing, maar het probleem’.
Wel, laat dat laatste nu precies de kerngedachte zijn van mijn nieuw boek. Benieuwd hoe lang het duurt voor ze mijn woonstede gaan belegeren. Is het nog toegestaan om de politiek als ‘een probleem’ te zien? Of word je dan zelf ‘een probleem’?
Soevereiniteit
William Godwin (1756-1836): grondlegger van het moderne anarchisme
Ja dus. Vandaag behoort het gros van de journalisten, academici en culturo’s tot de linkerzijde. Waarbij ze als goede post 68-ers het establishment en het politieke status-quo verdedigen. Het zijn gewoon regime-intellectuelen. Wie het politieke regime afwijst, en a fortiori het systeem en de staat, is dan per definitie een ‘extreemrechts’ gevaar. Zo werkt dat. Dissidenten staan per definitie aan de foute kant, of beter, ze worden gecriminaliseerd.
Corona heeft het wantrouwen tegen de staat gegronde argumenten gegeven, ook al werden ze door de media genegeerd: de controlestaat heeft via de pandemie wel degelijk zijn grenzen proberen te verleggen.
In het wereldbeeld van Yannick Verdyck is het begrip ‘soevereiniteit’ het sleutelwoord, waarmee bedoeld wordt dat het individu zich autonoom moet opstellen tegen de staat, de overheid en de structuren. Deze gedachte -meteen een levenshouding- gaat terug op de ton van Diogenes, wordt hernomen door de peetvader van het anarchisme William Godwin, en loopt zo via Michail Bakoenin (door Marx uit de communistische beweging gezet) door tot allerlei non-conformistische bewegingen en trends, tot en met de punkers en de libertariërs. En jawel, niemand minder dan Guy Verhofstadt pleitte in zijn Burgermanifest nog voor ‘het recht om uit de staat te stappen’ (!), iets wat letterlijk ook in Verdycks Facebookposts te lezen valt.
De afkeer van het politieke theater en vooral de corona-aanpak vanaf 2020 heeft dit libertarisme nieuwe wind in de zeilen geblazen. Corona heeft het wantrouwen tegen de staat gegronde argumenten gegeven, ook al werden ze door de media genegeerd: de controlestaat heeft via de pandemie wel degelijk zijn grenzen proberen te verleggen. Sluipende censuur en taalmanipulatie zijn inherent aan die evolutie. Noteer dat men zo het label ‘extreemrechts’ blindweg is gaan gebruiken voor systeemkritische tendensen, waarna groteske interventies mogelijk worden als deze waar Yannick Verdyck het leven liet. ‘Geëxecuteerd werd’, zeggen sommigen.
Ondertussen in het Vredesinstituut
In De Afspraak besnuffelen ‘terreurexperts’ het lijk van Verdyck
Journalisten en commentatoren moeten zich realiseren dat het bij ‘complottheorieën’ dikwijls maar niet altijd om fantaisistische hersenspinsels gaat. Helaas is de stigmatisering van het libertaire gedachtengoed helemaal ‘bon ton’ geworden bij de experten, de mainstream media en, jawel, het gerecht. Dat geeft totalitaire stromingen net vrij spel.
Ook bij zeer brave, weldenkende dames en heren voel je die weerzin tegen al te systeemkritische figuren en bewegingen. In De Afspraak van woensdag 28 september komen ene Annelies Pauwels (Vlaams Vredesinstituut) en Kenneth Lasoen (veiligheidsexpert UA, Clingendael Instituut) hun visie geven op ‘het extreem-rechtse gevaar’, met de recente politie-actie als aanleiding.
Helaas is de stigmatisering van het libertaire gedachtengoed helemaal ‘bon ton’ geworden bij de experten, de mainstream media en, jawel, het gerecht. Dat geeft totalitaire stromingen net vrij spel.
Deze lijksnuffelaars weten alles over het extreemrechtse gevaar en neuzelen maar raak. Lasoen plaatst een en ander nog in een objectief kader en zegt dat Yannick Verdyck enkel kon verdacht worden omwille van zijn zogenaamde ‘connecties met extreemrechts’, maar dat er geen concrete aanwijzingen waren die wezen op de voorbereiding van een aanslag of terroristische actie. Waarmee hij ook impliciet de proportie van de interventie in vraag stelt. Annelies Pauwels echter zit duidelijk op de lijn van politiek-correct links dat de soevereiniteitsgedachte en het wantrouwen tegen de staat per definitie als een probleem ziet.
Op de vraag van Schols hoe zij dan precies die beweging als ‘extreemrechts’ definieert, kon ze enkel rond de pot draaien. Deze experte moet dringend een snelcursus politicologie en ideeëngeschiedenis volgen. ‘Heeft het iets te maken met anarchisme?’, probeerde de moderator nog schuchter. ‘Cho ja, nee, dat is eerder extreemlinks’, repliceert ze, iemand als Yannick Verdyck is gewoon tegen de overheid, en behoort dus tot een ‘extreemrechtse ideologie’. De manier waarop Vladimir Poetin al zijn tegenstanders ‘nazi’s’ noemt, ligt er niet ver af.
Dit vertoon bewijst eigenlijk dat het libertaire gedachtengoed meer dan ooit actueel is, in een wereld waar de media de pensée unique uitdragen, en op elke hoek van de straat een camera hangt. De verantwoordelijke minister Van Quickenborne kan zich, nu hij zijn schuiladres heeft verlaten, eens bezinnen over de vraag waar het echte gevaar vandaan komt. En of die gekke Yannick toch niet een beetje terecht verontrust was.
Acta Sanctorum 
De vrijheid van meningsuiting is al veel langer zoek in België. Ofwel loop je slaafs het hopeloos falende regime na, ofwel ben je een nazi. De verzamelde, door het regime gesubsidieerde media, de BRT op kop, hebben nog altijd niet door dat de nazi’ s bestrijden op de wijze Poetin averechts werkt.
Troosr u, ze zijn bezig hun laatste woordje aan het opsouperen. Na racist, fascist, is het nu nog nazi. Iemand met andere ideeën dan mainstream, is een nazi. Hoe komen ze er godsnaam bij? Wat daarna? Ik vrees dat ze het daarna zelf ook niet meer weten. Het laatste kipje is dan gepluimd. Probleem natuurlijk. Dan wordt het lachen geblazen, ofwel een complete dictatuur, dat kan ook nog.
De Ukranazi’s of extremisten bestrijden zoals Poetin doet werkt inderdaad averechts als de Westerse zogenaamde nazibestrijders een echte vertegenwoordiging van nazi extremisten bewapenen, gefinancierd door uw belastinggeld, en mogelijk, met nog meer belastinggeld u ervan betichten nazi of extremist sympathieën te hebben.
Ik heb zijn instagram- en twitter- pagina bekeken
(waarop hij zichzelf voorstelt als ‘Soeverein goudhandelaar, liefhebber van geschiedenis, de vrijheid, burgerrechten en de Belgische grondwet uit 1831.
Luis in de pels, confronterend & eerlijk…’). Hij verzamelde oude zilveren juwelen en munten/ bankbiljetten met interessante achtergrondverhalen maar ook oude wapens met historiek. En dan zie ik hoe de gazet foto’s( van o.a. oude handboeien en oude Japanse messen) uit die bewuste Instagram- pagina uit hun context haalt en hem zo portretteert als een ‘terrorist’. En hij kan zich niet meer verdedigen. Walgelijk gewoon.
“Zo portretteert De Standaard Verdyck als een terrorist-in-spe”
Het afschilderen als ‘potentieel gevaarlijk’ van degenen die een andere mening hebben inzake de algemene volks en elitepsychoses, is steeds meer in opkomst, in Europa dan, en vanuit hoog niveau. De radicaliserende samenleving die haar eigen radicalisering afschuift op minderheden en individuen. Een geval van typisch psychologische projectie, waar zelfs z.g.n. psychologen aan meedoen. Naast de medische tirannie van officiële medische wetenschap en de zelfverklaarde, kunnen we dus ook een toenemende tirannie van de officiële psychologie en de zelfverklaarde ‘psychologen’ verwachten. Dan hoeft men geen inhoudelijke en relevante tegenargumenten meer te geven, komt goed uit als men die niet uit de mouw kan schudden.
https://www.deanderekrant.nl/nieuws/de-klopjacht-op-de-complotdenker-2022-09-25
‘De omstandigheden moeten nog verder worden uitgeklaard.’
De omstandigheden zullen op dezelfde wijze en in dezelfde mate uitgeklaard worden als dat bij Jurgen Conings gebeurde.
Niet dus.
Zodra ik suïcidaal word, ga ik mijn website aanpassen. Een nepwapen, misschien een ministernaam, (niets over alla) en wat doodsbedreigingen, wat extreemrechts gedachtengoed opzoeken en copy-pasten, ik zie het helemaal zitten.
De Amerikanen noemen dat ‘suicide by police’.
Hier is het eenvoudiger, je hoeft er je bed niet voor uit.
Heerlijk bendeland toch, notre patrie.
Helaas, meneer de taalkundige, ik heb een verhaal gepost waar weer een paar taalfouten in zijn geslopen. Het valt ook niet mee om tegelijkertijd een zeldzaam goed doorwrocht verhaal te fabriceren, dat meer is dan een typisch commentaar, dat allemaal in een kleine HTML input box te moeten wurmen -waar men geen overzicht heeft, en dat alles terwijl men aan het werk zou moeten zijn, de kat intussen eten moet geven, de andere kat buiten moet laten, de volgende draaideur kat weer naar binnen moet laten, de vriendin aan het hoofd zeurt, en etc.
Mocht u zich eraan irriteren.., dan stel ik voor dat u mijn assistent wordt, ik doe dan het denkwerk, en u past uw eigen competenties toe, u heeft de kans om uzelf uniek nuttig te maken door mijn teksten te corrigeren. Dat hoeft niet geheel gratuit, ik kan u dan helpen om begrijpend te leren lezen, wellicht uw filosofische capaciteiten verder te ontwikkelen, en evt. Joop Klepzeiker-achtige waarderingen zoals ‘bendeland’ te vervangen door meer gesofisticeerde analyses, of door unieke humor.
Wat zegt u daarvan?
‘Extreem-rechts’ is verworden tot een containerbegrip dat door de gesubsidieerde staatsmedia wordt gebezigd voor iedereen die niet netjes in het gareel loopt. Zie ook die Hollandse anti-autoritaire hippie met dreadlocks en een liefde voor exotische dansen die door de het Laatste Nepnieuws en co. werd geframed als ‘extreem-rechts’.
tweet van Annelies Verlinden:
‘Net als velen ben ik erg geschrokken vanochtend door de gebeurtenis in Merksem. Dank aan de politiemensen voor hun professionaliteit en alle inspanningen voor het terugdrijven van zware criminaliteit. We moeten nu het onderzoek afwachten.’
‘Het onderzoek afwachten’ en tegelijk feliciteren voor ‘het terugdrijven van zware criminaliteit’
*Wow, wat ’n professionaliteit! *
(Welke criminele feiten heeft hij nu precies gedaan? En zeg, waarom lieten ze een Franstalige anti- terreurbrigade in het holst van de nacht de deur van een Antwerpse goudhandelaar ontploffen en binnenvallen. Die man zal natuurlijk gedacht hebben dat hij overvallen werd . Nu is hij zo dood als een pier en gaan ze het pas nu onderzoeken…).
Annelies Verlinden is zowat het minst empatische misbaksel van de hele Wetstraat. Toen ze in volle lockdownperiode een wet had gemaakt die bepaalde dat binnensporten gevaarlijk en dus verboden waren gaf ze voor de camera een demonstratie hoe je samen met anderen (het gebeurde natuurlijk ‘samen’) in een gesloten gymzaal moet kunnen rennen. Ze lachte heel België uit, maar bleef minister.
Dat ze nu politieagenten feliciteert voor de professionele wijze waarop ze Yannick V. hebben vermoord verbaast me niks. Dat mens is niet goed snik én minister van Binnenlandse Zaken. Die combinatie van psychisch gestoord en minister zijn komt wel vaker voor. Misschien is het een natuurwet dat in moderne samenlevingen vooral psychopaten hoge posten ambiëren en bereiken, maar ik heb de indruk dat hun aantal alarmerend snel toeneemt (met alle gevolgen van dien).
“Misschien is het een natuurwet dat in moderne samenlevingen vooral psychopaten hoge posten ambiëren en bereiken”
Sinds de psychologie populair is geworden strooit iedereen scheutig met diagnoses, dan lijkt het erop alsof het vaker voorkomt. Er is niks nieuws onder de zon qua gedrag van politici, men zou eerder zeggen dat degenen die klagen degenen zijn die steeds hetzelfde, wat niet werkt, blijven proberen, en dat is: een samenleving teveel proberen te besturen, of te laten besturen via representatie. Wat niet werkt toch steeds blijven doen is een teken van waanzin, zoals Einstein al had gezien. Toch kan het niet gezegd worden dat het volk waanzinnig is, omdat elke generatie steeds onwetend is van het feit dat wat men steeds weer probeert, een competente representatie voor de besturing kiezen, niet werkt, dat het altijd al zo gaat, en dat er altijd al wordt geklaagd. Dat is omdat men geen echte kennis heeft van de geschiedenis van het parlementaire statisten/socialisten systeem, maar uitgaat van propaganda en wensdenken. Verregaande incompetentie en corruptie van autoriteiten die de samenleving (teveel) willen besturen en reguleren gaat ook al millennia terug.
Wat er nog bijkomt, is dat door het willen besturen en reguleren van teveel dingen, de kerntaak van een overheid in het gedrang komt, en dat is: de rechten van de burgers beschermen, wat dan een ondergeschoven kind wordt, op zijn zachtst gezegd.
In plaats daarvan houdt men zich bezig met de gezondheid van de burgers, een taak waarvoor men volledig incompetent is, en altijd al is geweest. De hele geschiedenis van gezondheidszorg in de handen van de overheid is de geschiedenis van blunders en incompetentie. En de overheid deelt ook het bed met belanghebbenden, de farmaceutische industrie, zodat men ook nog meer corrupt wordt. Toch blijft elke generatie statisten/socialisten erop hameren dat het een taak van de overheid is. Lachwekkend als het niet tragisch was. Maar wie niet wil leren moet maar voelen.
Toch blijf ik bij mijn diagnose, en ik ben oud genoeg om de huidige generatie politici te kunnen vergelijken met deze van enkele generaties geleden. Je kan er niet omheen dat de waanzin bij politici toeneemt. De oorzaak ervan ligt niet in de particuliere psychologieën van desbetreffende politici (al kan dat er in sommige gevallen zeker mee te maken hebben), maar in de tijdsgeest die door globalisme en een steeds verder reikende invloed van de technologie mede bepaald wordt. Tot de beslissingen die de ‘bestuurders’ de laatste jaren in staat geweest zijn acht ik vorige generaties politici niet in staat. Die laatsten hadden een grote autonomie bij het besturen, in elk geval veel groter dan de huidige, die steeds meer uitvoerders zijn van de grillige commando’s van supranationale gesteldheden. Bovendien werden spoken als ‘het Klimaat’ en ‘stikstof’ niet ernstig genomen, als ze al bestonden en werden crisissen niet aan de lopende band gecreëerd met de bedoeling doelstellingen te realiseren die nauwelijks nog iets met het nationale of het regionale niveau te maken hebben.
Kortom, hoe waanzinniger de toonaangevende ideologie van een tijdperk, hoe waanzinniger de exponenten zullen zijn. Ook in de geschiedenis zijn er voldoende voorbeelden te vinden die erop wijzen dat een rationeler beleid dan het huidige mogelijk is. Het is moeilijker om tijdperken te vinden waarin de absurditeiten zich op dezelfde snelle wijze opéénstapelden als het onze. En ik heb het dan niet over het eigenbelang van de aristocratische en de burgerlijke klassen, die zo armoede creëerden, maar om beleidsbeslissingen die nauwelijks of helemaal onverklaarbaar zijn en die maken dat velen zich voelen alsof ze in een theaterstuk van Beckett of Ionesco terecht gekomen zijn.
Eén wet: hoe meer social engineering en technologie, hoe meer chaos en verwarring.
Volgende keer gaan ze “les bottines de la Wallonie” oproepen om bij een bankdirecteur die boven zijn zaak woont. Alleen, nu weet iedereen al dat “ta gueule” in feite betekent “wij zijn van de politie, geef je over” en niet “wij zijn FR overvallers die je kantoor komen leeghalen”.
En zullen er vragen in het parlement gesteld worden?
Natuurlijk. En die zullen ook beantwoord worden. Ofwel rond de pot, of, als ze de kwestie vinden, ernaast, ofwel, tenslotte, in een nog samen te stellen commissie.
“Is het nog toegestaan om de politiek als ‘een probleem’ te zien? Of word je dan zelf ‘een probleem’?”
In het geval van het complete systeem van de democratie, dat als een probleem zien, en bekritiseren, of tot het bot afbreken, is er geen probleem.
Daar zijn verschillende redenen voor, een variëteit aan verwarde redenen, zoals gebruikelijk in een democratie, wat geheel bestaat uit een hoge mate van incoherente geloofsartikelen, voor elk wat wils, wanneer van toepassing, en wanneer het opportuun is.
De verschillende redenen zijn:
1 Op lager algemeen niveau wordt de democratie gezien als het heilige der heilige, het rechtvaardigste van het rechtvaardige dat zelfs wordt ondersteund door het universum. Kritiek op dat systeem kan niet in populaire denkkaders van de heersende geloofsbelijdenissen worden gevat, en wat niet in populaire denkkaders kan worden gevat bestaat niet in een democratie. Het kan hoogsten zwart-wit worden gezien, democratie versus dictatuur, dat beeld wordt dan wel gebruikt door demagogen, maar dan voor de show. Alleen op het laagste niveau neemt men dat serieus, maar daar heeft men geen macht.
2 Democratie is het middel voor iedereen om aan de macht te komen, de andere negenenveertig procent het leven te dicteren, en die macht vast te houden op wat voor manier dan ook. Zodra men die macht heeft geeft men niet zoveel meer om democratie, is het genoeg dat de schijn wordt opgehouden, en de macht in handen wordt gehouden. Iemand die de democratie geheel bekritiseerd is daarbij van geen belang, hoogstens zijn de democratische gelovers die degenen die aan de macht zijn bekritiseren, ervan beschuldigen dat zij de democratie ondermijnen, dan een gevaar, omdat de schijn dan in gevaar is. Cruciaal hier is dat de kritiek in termen van partijprogramma’s kan worden gezien, wat niet in populaire partijkaders kan worden gezien bestaat niet, of is te marginaal.
Democratie is de oorlog van het volk, door het volk, voor het volk, en wat buiten die oorlog valt is niet belangrijk. Men voert oorlog met elkaar om afgebakende zaken die populariteit moeten genieten.
3 Op hoog niveau, waar men kennis heeft van de geschiedenis van de politieke filosofie weet men dat de meest eminente historische filosofen en politici, en zelfs de grondleggers van de politieke filosofie geen hoge waardering hadden van democratie, en sommigen deze zelfs als zeer schadelijk en ongewenst zagen. Men snapt daar ook wel dat de aanduiding ‘geradicaliseerd’ toegepast op mensen die de filosofie van die eminente filosofen verwoorden betekent dat men de eigen hooggewaardeerde filosofische canon aanvalt – dan wel één die democratisch is gefilterd, maar niet alles kan filteren wat niet uitkomt. Men zou dan zelfs historische denkers als radicaal moeten aanmerken die nota bene voor het democratische propaganda karretje van de massa-democratie worden gespannen, zoals Rousseau of Voltaire. Om niets te zeggen over de populaire filosoof Nietzsche, de grondleggers van de constitutie van de Verenigde Staten, etc.
Verder gebeurt het nog wel dat bijvoorbeeld gezegd wordt dat Poetin de Europese democratieën wil ondermijnen, maar dat is alleen voor de show, om het gelovige publiek te shockeren, terwijl die kritiek haar oorsprong heeft in allerlei instituties komt waar de zittende elites geenszins democratisch zijn verkozen. Daarom wil men dan ook niet teveel op hameren op het zogenaamd ondermijnen van de Europese democratie door Poetin, mocht men teveel de aandacht terugkrijgen van degenen die weten dat de kritiekgevers zelf symbool staan voor een gebrek aan democratie.
Daarnaast is het zo dat je de politiek kunt bekritiseren op basis van de filosofie van het klassieke liberalisme, of op basis van het statisme/socialisme model. In het laatste geval is het partij tegen partij: ‘u doet het niet goed, u moet weg, wij gaan het goed doen’. Terwijl het klassieke liberalisme zegt: u allen moet er met uw tengels simpelweg helemaal afblijven. Of wel je begeeft je in de democratische machtsstrijd, “ik wil uw vaccinatie veeprik niet, zorg maar voor genoeg handen aan de bedden, en het investeren van genoeg belastinggeld, in plaats van in uw partijhobby’s”, ofwel je zegt: ‘mijn gezondheid is absoluut niet de zaak van de overheid, weg met de door de overheid gereguleerde gezondheidszorg’, weg met de gehele bemoeienis en betutteling, corrupt of niet corrupt.
Die laatste positie valt inmiddels zover buiten de denkkaders, dat men een geval van z.g.n cognitieve dissonantie of ongeloof zal ervaren. Het wordt dan onmogelijk om dat als radicaal aan te merken. En, partijgebaseerde kritiek, daar is een ontvanger van die via democratische weg zekere machtsmiddelen in bezit heeft, of daar invloed op heeft, geweldsmonopolie heeft, daar gebruik van zal maken, en weet in welke richting er geschoten moet worden.
Daar komt ook bij dat klassiek liberalisme nog steeds een zekere aanzien geniet, dat men het gebruikt en misbruikt zoals het uitkomt, dat het statisme/socialisme model de vrije markt en kapitalisme gebruikt als melkkoe, zonder die melkkoe is iedereen overgeleverd aan de armoede van het socialisme en de tirannie van het statisme, dus het gedachtegoed van het klassiek liberalisme kan niet als radicaal worden aangemerkt vanwege aanzien en partijgebaseerd nut. Maar zodra men zich in het democratische statisten/socialisten model begeeft, en de situatie van een overheid knus in bed met de corporaties (alles tegen het klassiek liberalisme), is het een kritische oorlog om de macht, en kan men nu dan zelfs van het bed gelicht worden.
Het is dus (helaas) zaak voor de klassieke liberaal en anti-democraat om het democratische partijpolitieke machtsspel, de wederzijdse slachtingen, en de toenemende tirannie aan te zien, totdat genoeg mensen het zat zijn, en een steeds grotere groep een toenemende passie voor werkelijke individuele vrijheid ontwikkelen, en via de ervaring van wat een statisten/socialisten client-staat-massa-democratie in realiteit teweegbrengt andere modellen gaan ontwikkelen. Ooit zal er toch wel een licht gaan branden in de hoofden van een steeds grotere groep mensen.
Om te overleven en te getuigen moet men zich dan ook niet teveel in de oorlog mengen, en de ook de half-fabrikaten van kritische reparateurs ontwijken.
Pingback: “En of die gekke Yannick toch niet een beetje terecht verontrust was.” | Golfbrekers
Pingback: Framing, fake news en spinning: is de overheid de grootste leugenaar? | Acta Sanctorum
Zie het binnengekomen bericht nadat de pers afgelopen week Yannick V. had afgeschilderd als een ‘extreem- rechts terrorist’:
https://www.hln.be/antwerpen/hij-wordt-volstrekt-ten-onrechte-beschreven-als-extreemrechts-familie-doodgeschoten-yannick-v-dient-klacht-in-tegen-politie~a5b7f1cf/
Alleszins veel sterkte voor de familie.
Met alle respect, maar een klacht tegen dé Politie haalt niets uit.
1. De identiteit van de dader in functie wordt niet (lees nooit) vrijgegeven;
2. Buiten de dader(s) zijn er geen ooggetuigen;
3. U heeft geen eindverantwoordelijke, en geloof niet dat Annelies Verlinden of iemand in haar kabinet zich hierover zal ontfermen;
4. De media houdt wel van sensatie, en gunt de arme familie enkele krantenartikeltjes waarin de politie-eenheid slapstickgewijs met de billen wordt bloot gezet;
5. De neerlegger van de klacht loopt risico op dure proceskosten.
Pingback: Framing, fake news en spinning: is de overheid de grootste leugenaar? (door Johan Sanctorum) – Seniorenforum
Lafhartig optreden van de politie is beschouwbaar als schending van het subsidiariteitsbeginsel en evenredigheidsbeginsel. Dit had zonder bloedvergieten opgelost kunnen worden. En dan vergoelijkt de media dit politieoptreden door deze postzegelverzamelaar af te schilderen als een terrorist. Na VS en Iran opnieuw een voorbeeld van normovertreding door de arm der wet. Onnodig hardhandig optreden, met veel man als gevolg van een gebrekkige opleiding zonder gepaste kwaliteitsnorm. Disciplinair onderzoek levert niets op zolang politiek, media, en politie aan hetzelfde zeil trekken. Politie, uw vriend!
Pingback: Al wie dit leest is een fascist | Acta Sanctorum