Ze zijn weg, men beschouwde ze als een lastige zwerm insecten die was neergestreken, en die men om ecologische redenen niet meer zoals vroeger kan platspuiten met een straf product. Dus was het wachten tot de zwerm vertrok zoals ze gekomen was.
Uiteindelijk kwamen het afgelopen weekend zo’n 11.000 bezoekers opdagen voor de rave party aan de verlaten vliegtuigloodsen van Brustem/Sint-Truiden. Een feestje dat al bij al nog beschaafd verliep, afgezien van de geluidsoverlast, wat vertrappelde bietenplanten en het bericht over verschrikte eikelmuizen. De locatie was met opvallende zorg gekozen: een verlaten legerdomein op het platteland, uiteraard tot op het laatste moment geheim gehouden want zo werkt dat rave-principe: onverhoeds neerstrijken, veel lol tappen met de nodige decibels, en terug weg wezen.
Histoire d’O
Favoriete locaties waren o.m. verlaten fabrieken en ruïnes (Jan Kuypers en Johan Sanctorum, Gent 1985)
Voor we kankeren op die ongevraagde volkstoeloop in de fruitstreek, loont het misschien de moeite om wat context te geven aan het rave-gebeuren. Het fenomeen is ontstaan in wat men vandaag de donkere jaren ’80 noemt: een tijd van recessie na de tweede oliecrisis, galopperende inflatie, hoge werkloosheid, een steigerende staatsschuld. De overheden reageerden laks op de crisis, de politieke klasse waste de handen in onschuld, de burger mocht de rekening betalen.
Jongeren, ook afgestudeerden zoals ondergetekende, keken aan tegen een systeem dat alleen zijn eigen overleven leek te ambiëren, met ervaren gidsen in donkere tunnels. De punkbeweging keerde zich af van dat systeem onder het motto ‘No future!’, in Vlaanderen beleeft het Vlaams Blok langzaam maar zeker zijn opgang. Tussendoor hield de -nooit gevonden- Bende van Nijvel dodelijke warenhuishappenings en zijn er de aanslagen van de (wel opgerolde) Cellules Communistes Combattantes. Om maar te zeggen: een boeiende maar gitzwarte tijd.
Omdat we jong waren, we vonden het plezant, het testosteron brandde gaatjes in onze afgedragen frakken, en vooral: er was een enorme afkeer van ‘het systeem’ dat ons illiberaal, hypocriet en corrupt overkwam…
Midden die prehistorie van de jaren ’80 richtte ik een semi-undergroundtijdschrift op, getiteld “O” (wat men kon lezen als een zero, een WC-bril, of een verwijzing naar de erotisch-libertaire cultroman Histoire d’O), dat driemaandelijks uitkwam. We kopieerden het op machines van o.m. de VUB, zonder te vragen uiteraard, er was totaal geen geld, aan subsidies dachten we zelfs niet. Elke verschijning was goed voor een feestje en ging gepaard met een thematische happening, jawel, op een locatie waar geen toestemming voor werd gevraagd, zoals de verlaten elektriciteitscentrale van Langerbrugge of de mijnterrils van Beringen. Soms werden we weggejaagd, één keer eens opgepakt, meestal waren we weer weg voor iemand er erg in had.
Waarom we dat deden? Omdat we jong waren, we vonden het plezant, het testosteron brandde gaatjes in onze afgedragen frakken, en vooral: er was een enorme afkeer van ‘het systeem’ dat ons illiberaal, hypocriet en corrupt overkwam. We wilden analyseren, begrijpen, schrijven, demonstreren, met sarcastische satire afstand nemen. De academische onvrijheid (toen al) was een extra motivatie om in de marge te opereren. 1985 dus. Ergens was ook ene Johan Anthierens met een kamikazeproject bezig. “O” hield het twaalf nummers vol, daarna ging iedereen zijn weg. Van de vier handlangers nooit nog iemand terug gezien, maar goed ook.
Generatie Z
‘La boum’, Brussel, Terkamerenbos, mei 2021 (VRT/Belga)
Ik haal die persoonlijke bio aan, omdat ik iets van die radicaliteit in het huidige rave-gebeuren terugvindt: gegroeid vanuit de punkcultuur van dezelfde jaren ’80, als clandestiene pop-up feestjes met de nodige decibelelektronica.
Een constante was en is de anarchistische ingesteldheid, de afkeer van elke gladde commercialisering eigen aan de modale festivals à la Tomorrowland, én dus ook de radicale weigering om zich te integreren in het socio-culturele circus. De inkom is gratis, er staan geen drank- of worstenkraampjes, geen dj-sterren, het budget is nul. De communicatie over het evenement verloopt gecodeerd, via besloten chatgroepen, waardoor de plotse verschijning in het landschap iets heeft van een guerillatactiek. Uiteraard spelen drugs een rol in de roesbeleving. Maar dat is bij ons op een beetje geslaagd communiefeest ook, met de onvermijdelijke zatte nonkels.
Vanuit de draconische lockdowns groeide bij jongeren de behoefte om het samenscholingsverbod te negeren met de bijbehorende ambiance, soms vrolijk, soms grimmig.
Na 2000 werd de rave party (Engels voor ‘wild feestje’, afkomstig van raven, raaf) een traditie die zich steeds heruitvond naargelang de context. De anti-establishment-onderstroom die de beweging altijd gekenmerkt heeft, kreeg vanaf covid een politiek of beter een anti-politiek karakter, tegen de overheid en de controlestaat. Vanuit de draconische lockdowns groeide bij jongeren de behoefte om het samenscholingsverbod te negeren met de bijbehorende ambiance, soms vrolijk, soms grimmig. De raves zijn dé emanatie van een tegendraadse jongerencultuur die zich niet laat recupereren via georganiseerde ‘warme’ festivals.
Niet te verwonderen dat ze maar op weinig begrip of sympathie kunnen rekenen in de ‘normale’ wereld en bij oudere generaties. Ten onrechte. Wij, boomers, schrijven ons nonconformisme uit, de zogenaamde generatie Z (de tieners en twintigers van vandaag) toont haar afkeer van het systeem en de politieke correctheid op een andere manier. Een systeem met camera’s op elke hoek van de straat, en media die beslissen wanneer u uw gras mag maaien. Wie de politieke dimensie van de Brustem-happening niet ziet, mist een groot stuk van het verhaal. Ook al hangt er niet één spandoek of worden er geen flyers uitgedeeld. Net dat.
Raves versus wokes
Burgemeester Ingrid Kempeneers (CD&V): een attractie binnen de attractie (VRT NWS)
De pudeur van BiZa-minister Verlinden (die haar laarsjes nooit vuil maakt, ook niet aan het water van de Vesder), burgemeester Ingrid Kempeneers van Sint-Truiden (bekend van zijn deugdelijk bestuur), en de Limburgse gouverneur Lantmeeters (wie?) om in deze ‘grootste crisis ooit’ (sic) op te treden, heeft te maken met de schrik om het tot een veldslag te laten komen. Zo werd het gecommuniceerd. Maar daaronder ligt de perplexiteit van de politieke klasse tegenover een fenomeen waar ze totaal geen weg mee weet: een groeiende groep jongeren waarop alle blabla rond ‘inclusiviteit’ afketst, en waarvan niemand weet of ze zouden gaan stemmen, laat staan voor wie.
Net dat geen enkele politieke partij -noch links noch rechts- dit foertgebaar van de jonge generatie weet te duiden, bewijst dat het systeem compleet op is.
Ondertussen Ingrid Kempeneers bezig zien en horen, daar word je toch zelf rave van. Laat ik maar eerlijk zijn: als ik 20 was stond ik daar misschien ook in Brustem, los van het feit dat mijn muzikale smaak enigszins afwijkt van het aanbod aldaar. We moeten toch niet allemaal met onze buik aan de toog hangen en foeteren op ‘de politiekers’, of heldhaftig vanachter de PC tweets afvuren richting Marc Van Ranzig? Net dat geen enkele politieke partij -noch links noch rechts- dit foertgebaar van de jonge generatie weet te duiden, bewijst dat het systeem compleet op is.
Vanuit die optiek zou de radicale rechterzijde best wat meer begrip mogen opbrengen voor de raves en hun nonconformisme. Er zit meer rebels pit in dit verhaal, dan bijvoorbeeld in de Schild & Vrienden-gymnastiek, mijn gedacht. Voor de rest verwijs ik naar mijn vorige column over de oorlog van de overheid tegen haar onderdanen, en het belang van outlaws, mensen die zich niét aanpassen en zich in de periferie ophouden. Spreek niet te snel over ‘krapuul’, want de autonomistische raves zouden wel eens de tegenpool kunnen worden van de bemoeizuchtige wokes, en op die manier dus een bondgenoot. Zwarte raven dus, we hebben er een geuzentitel bij.
Vindt u deze column interessant, leerrijk, controversieel, of hebt u tenminste eens goed kunnen lachen? Dan is een donatie, hoe bescheiden ook, misschien een goed idee.
Acta Sanctorum 
Jan Kuypers ( foto 1985) is blijkbaar én hekazd in alle stilte overleden, geruisloos verdwenen uit dit Vlaamse tranendal …. vol willekeur en onrecht
Ter leering ende vermaek: “Ik haal die persoonlijke bio aan, omdat ik iets van die radicaliteit in het huidige rave-gebeuren terugvindt: gegroeid vanuit de punkcultuur van dezelfde jaren ’80, als clandestiene pop-up” Ik drink nooit t (terugvind), eerste studiejaar.
Die sonder sonde is, die werpe de eerste steen… ter leering ende vermaeCk😏 En de leukste van al: Rave-party’s = Rave Parties
Ende ter vermaeck😏:
En daar vliegt metéén de éérste steen!
Jezus draait zich geschrokken om, kijkt van wie, en stamelt:
Ma, wat doet GIJ hier !
Ai ai ai ☺️
U heb helemaal gelijk! Ik laat de fout nog even staan om dat te beklemtonen en mijn diep berouw uit te drukken! Het VUB-diploma stond helaas niet garant voor dt-spelling…
Toch tienmaal schrijven: “Ik vind terug”. Laten tekenen door vader en moeder.
En niét voor halfzeven ’s morgens als ze nog slaapdronken zijn, die taktiek werkte bij mij wonderdwel!
One flew over the cuckoo’s nest.
“Waarom we dat deden? Omdat we jong waren, we vonden het plezant, het testosteron brandde gaatjes in onze afgedragen frakken, en vooral: er was een enorme afkeer van ‘het systeem’ dat ons illiberaal, hypocriet en corrupt overkwam. ”
Ik gok erop dat de oudgediende democraat-anarchist (liberaal-democraat) Sanctorum door zijn eigen methodes van keetschoppen en verzetten gecanceld gaat worden (vele oudgedienden zijn hem al voorgegaan).
De vraag is of hij dan de komieke absurditeit inziet, van zijn ideologie, als vervolmaking van zijn satire.
Ik stel me voor dat er een leger transgenders op Sanctorum afkomt in de heilige liberale ‘socio-culturele’ ruimte, net nadat hij wat afkeurend heeft gekeken naar een Marokkaanse vrouw met een hoofddoekje. Hij komt die transgenders dan vriendelijk tegemoet, en hij wil ze welkom heten in de ‘socio-culturele’ cultureel-anarchistische ruimte, maar het blijkt dat die transgenders nogal kwaad zijn, hem zien als onderdrukker, illiberaal, hypocriet en corrupt, hooggevoelig als men is na vele generaties verzet tegen elk vermeend onrecht. Nou goed, hij komt er dan met wat kleerscheuren vanaf.., maar wordt vanaf dan geheel gecanceled.
Het kwartje zal nooit vallen bij de oudgedienden vermoed ik. Strijdend zullen ze ten ondergaan aan hun eigen ideologie.
Toch weg met die kopvod … het begin van alle fanatisme en ellende !
Quote: “Een feestje dat al bij al nog beschaafd verliep, afgezien van de geluidsoverlast, wat vertrappelde bietenplanten en het bericht over verschrikte eikelmuizen.”
Dit is een manier van berichtgeving die nergens op slaat.
Mij verteld door iemand die erbij was, en die is géén raver:
Een tafel overladen met een berg wiet, een andere tafel met lijntjes, nog een tafel met spuitjes netjes opgetrokken, een tafel met pilletjes, een tafel met enz…! Je zou de alcohol nog vergeten…
Maar wel overal netjes voor betalen.
Geluid niveau F16, dus alles trilt inclusief je lichaam, platgetrapte velden waardoor de oogst verloren is, willekeurig op de grond liggende lijven, knock-out, maar waardoor? Kies maar uit.
Dát is de werkelijkheid, en ik heb daarover een andere mening, die realistischer is, want geen enkele raver denkt ook maar een ogenblik aan ‘de maatschappij’.
De toekomst ziet er somber uit, toch met dat segment van de bevolking.
Inderdaad, JS gaat ook kort door de bocht om de ravers als antipodes van de ‘wokes’ voor te stellen. Wel, integendeel de ravecultuur, vooral de California variant was dé safe space voor een aanzienlijk deel van
van de meest succesvolle Lgbtq+ activisten, die de weg hebben geopend voor veel wettelijk bevochten lgbtg+-rechten in de VS. Hoe het hier in Vlaanderen zit weet ik niet, ik ken welgeteld één raver: hoogopgeleid, veertiger(microbe opgepikt in de jaren 90) en zeker niet politiek rechts georiënteerd. De mythe dat het vooral marginale leeghoofden zijn klopt volgens mij niet. Ook zijn de best betaalde dj’s op grote rave evenementen op alle vlakken van zeer diverse achtergrond.
Ik stond er ook versteld van hoe JS alles minimaliseerde en er zijn eigen narratief van maakte met ‘rebelse vrijheidsstrijders’ als (anti-)helden. Hoe ongeloofwaardig ook. Idem met de vorige column over archeologische vondsten.
In ieder geval hebben de ‘dappere’ ravers de stikstofnormen van dit natuurdomein flink overschreden met hun achtergelaten ‘grote boodschappen’. En de drugsmaffia een goudmijn bezorgd.
JS zoekt soms te geforceerd naar historische analogieën om een column te vullen, wat tot slordige analyses leidt.
Van nog een generatie eerder (de mijne) : Woodstock. Wel een ‘legaal’ gebeuren maar volledig uit de hand gelopen vanwege het aantal deelnemers. Eveneens aanwezig : de nodige drugs, blootloperij en een hoog decibelgehalte. Diegenen die nu moord en brand schreeuwen over die rave-party kijken met weemoed terug op dat Woodstockgebeuren. Er werd daar zelfs een film over gemaakt.
Ach toch – die ‘feestende jeugd’! Die voortijdige grijsaards van Generatie Z – die met hun bontgekleurde hoofdhaartjes in de verdwazing leven dat al die ontelbare ‘kleurrijke’ inwijkelingen die in hun westerse steden opduiken vredelievende cultuur-verrijkers zijn en dat deze planeet bedreigd wordt door een of andere klimaatopwarming van een futiele paar graden.
Ach – die ouderlingen van nauwelijks twintig of dertig jaar! Die zich als gedrogeerde zombies te pletter staan te huppelen op een of ander desolaat militair domein – en er zelfs geen moment bij stil staan dat ze met hun oorverdovende ‘knaldrang’ het broedseizoen van duizenden vogels hebben verknald. En herten de dood hebben ingedreven. En omwonende mensen en hun onschuldige huisdieren van hun verdiende nachtrust hebben beroofd. De hopeloze zeikerds van Generatie Z die overal in struiken en bosjes zeiken en schijten – want ‘de wereld is van iedereen’. Nee? Toch?
Die ‘feestende jongeren’ noemen hun feestje een ‘rave’. Maar weten absoluut niet dat Edgar Allan Poe bijna twee eeuwen geleden een gedicht heeft geschreven met als titel ‘The Raven’. In dat gedicht van de grote Amerikaanse schrijver ging het om een vogel die de dood aankondigde. Het recente ‘feest’-gebeuren in Limburg was inderdaad een doodsfeestje. Op de wijdverspreide beelden van die ‘rave’ zijn er alleen maar totaal verdwaasde ‘jongeren’ te zien. Ze dansen gedrogeerd – mechanisch als robotten. En bijna geen enkele van hen lacht. Er valt voor hen op deze planeet ook niet veel te lachen. Ze behoren wellicht tot de laatste generatie op aarde – die dan ook terecht met de letter Z werd bedacht. Een compleet verdwaasde generatie die totaal niet opgewassen is tegen de zondvloed die hen en ons allemaal te wachten staan – een tsunami van vijandige immigratie, natuurrampen, toenemende armoede en steeds minder verhulde onderdrukkingspolitiek van de totalitaire machten. Kortom: het boek van George Orwell verfilmd door James Cameron – ‘1984’ aangescherpt met ‘The Terminator’.
Op één internetfilmpje verklaarde zo’n ‘rave’-meisje dat ze naar het ‘feestje’ in Limburg was afgezakt omdat daar ‘geen geluidsnormen’ golden. Hoe waanzinnig kan een mens wezen? Dat meisje wil blijkbaar zo snel mogelijk doof als een pot worden. Alsof heel haar mislukkende eindgeneratie allang niet potdoof is voor de échte kritische waarheid en het échte leven. Of is dansen op de vulkaan ‘leven’ – misschien?
De westerse Generatie Z is veruit de weerzinwekkendste en meest geprivilegieerde generatie in de geschiedenis van de mensheid. Totaal doof en blind over wie écht de macht in handen heeft – en bovendien zo materialistisch en hedonistisch als de pest. Ik wéét nu al dat een of andere pseudo-intellectueel gaat tegenwerpen dat Socrates dat al vijfentwintig jaar geleden óók zei over de ‘jongeren’ van die tijd. Bespaar ons die goedkope tegenwerping. Anno 2023 zit de westerse wereld opgescheept met een ‘nieuwe’ en totaal uitzichtloze generatie die – ondanks de schijn van het tegendeel – volledig aan het handje loopt van de machthebbers. Een generatie die ‘feestvierend’ de ‘woke’-agenda van hun poppenmeesters uitvoert. En daar hoort ‘natuurlijk’ een ‘rave-party’ bij – ook al doodt die ontelbare vogels en ander leven. Die ‘feestende jeugd’ in Limburg bestond natuurlijk uit zoontjes en dochtertjes van ‘the powers that be’. Of wááróm had u gedacht dat de ordediensten niet ingrepen?
Ach. Denk niet dat ik geen enkele vorm van medeleven koester met de ‘ravende’ Generatie Z. Elke dag dat de oorlog aan de oostgrens van ons Europese continent voortwoedt – als een woekerend kankergezwel dat door de westerse oligarchen met wapenleveringen winstgevend in stand wordt gehouden – brengt de realiteit van een algehele nucleaire vernietiging dichterbij. Dus die vroegoude ‘jongeren’ van Generatie Z – met hun zucht naar existentiële zelfmoord – gaan waarschijnlijk nog veel eerder dan ze denken hun zin krijgen en onherroepelijk uit hun lijden verlost worden. Ook hun papa zal hen daar niet voor kunnen behoeden.
Prima verwoord, hopelijk is het enkel wishfull doemdenken, anders staat ons nog wat te wachten …
Beste Marc, als uw reactie nu al niet beter is dan de blog zelf…
Ik ga het op een ordinaire manier zeggen: Mijn gedacht!
Beste Johan.
Jouw prachtige undergroundtijdschrift “O” vergelijken met de leeghoofdigheid van de gedrogeerde “raves” van Generatie Z – is werkelijk te pijnlijk om te lezen. Nee – geen enkel zinnig mens kan en mag hoe dan ook die “raves” van de huidige generatie gelijkstellen aan de échte opstand van waarlijke filosofen van generaties eerder. Jij probeert dat ondanks alles te doen. Ik begrijp dat jij de holhoofdige generatie van jouw zoontje nog enig krediet wil geven. Maar eerlijk gezegd – die generatie van geprivilegieerde domoortjes verdient dat niet. Vergeet dus in helsnaam even je eigen genetische toevalstreffer – want zoiets siert een échte filosoof niet. Ik zeg het maar, hé.
Ik begrijp écht niet waarom jij dat hier doet – de generatie van jouw zoontje alle krediet geven. Of het moest zijn dat de klimaatgelovige en domme vijand als een Paard van Troje in jouw eigen gezin aan tafel zit mee te vreten. In dat laatste geval heb ik écht met jou te doen. Geen enkele grote denker of kritische filosoof in de geschiedenis heeft zich ooit voortgeplant. En gelukkig maar – vandaar hun scherpe gedachten.
Ik schrijf jou deze reactie heel wat dagen “te laat”. Opdat niemand zou meelezen. Want in deze dystopische internettijden moet alles snél snél snél gaan. Maar ik ben zeker dat jij mijn boodschap leest. En ik hoop dat jij ook – als tegenstelling tot de klassieke vadermoord – bereid bent tot kindermoord. Al was het maar uit naam van het kwetsbare kritische westerse denken.
Surf snel naar 😅
Kindermoord? Is dat niet voorbehouden aan goddevader?