Musk, de lavabo en de mensenrechten

Op 27 oktober j.l. wandelde Elon Musk glunderend het hoofdkwartier van Twitter in San Francisco binnen, met iets wat wij een pompbak of een lavabo noemen (Latijn voor ‘ik zal wassen’), maar wat in het Engels een sink heet. Die olijke Elon. Een begeleidende tweet (of course) maakte dat duidelijk: we gaan hier grote kuis houden. Ondertussen mag de rijkste man ter wereld zich eigenaar van de grootste toog ter wereld noemen en is de helft van het personeel aan de deur gezet. Musk doet wat hij belooft.

Meteen ook het sein voor allerlei lieden die met de democratie begaan zijn, om aan de alarmbel te trekken: een rijkaard die zomaar een sociaal medium opkoopt, waar gaan we naar toe. Die democraten vergeten dat Twitter voordien in handen was van een obscuur gezelschap van referentie-aandeelhouders, waaronder ene prins Al-Waleed bin Talal al-Saud van Saoedi-Arabië, bekend om zijn mensenrechten. Musk liet de prins een papier tekenen waarin hij afstand doet van inspraak. Wat ik helemaal geen slecht idee vind.

Toch is de onrust van groothandelaars in mensenrechten niet geluwd. Volker Türk, de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten bij de Verenigde Naties, maande verleden zaterdag de nieuwe eigenaar van Twitter aan om, jawel, de mensenrechten te respecteren. Zijn die nu meer in gevaar dan voorheen? Want dat is nu net wat Elon Musk zegt te gaan doen: een van de belangrijkste mensenrechten, de vrijheid van mening, herstellen door Twitter te ont-schoonmoederen.

Termen als ‘haatspraak’ (hate speech) worden al te sterk misbruikt om meningen te filteren en politiek correcte censuur uit te oefenen. Je kan immers elke stevige polemiek als ‘haattaal’ beschouwen. Maar een belangrijk principe van de westerse Verlichtingstraditie is nu net dat je er verbaal stevig kan en mag inhakken, zonder dat iemand moet vrezen voor politie aan zijn deur of een mes op de keel.

Digitale bevrijding

Nog geen groen licht voor Het Mediahuis | De Standaard MobileDat brengt ons op de essentie van het begrip ‘media’. Kranten en zenders zijn altijd spreekbuizen van ideologieën of belangengroepen geweest. Tot op vandaag. De Standaard is in een paar jaar tijd een woke-krant geworden, dat weet ondertussen zowat iedereen, en hanteert het etiket ‘extreem-rechts’ puur als stigma in een zoektocht naar ‘staatsvijanden’, zoals in de zaak Yannick Verdyck bleek. De VRT, waarvan we allemaal aandeelhouder zijn, doet in wezen hetzelfde: framen, de zaken gekleurd (!) voorstellen, eventueel informatie achterhouden. De nieuwsredactie van deze zender is ideologisch zo bevooroordeeld als wat. Daar bestaat zelfs onderzoek en cijfermateriaal over. Reden waarom de openbare omroep voor mij gerust mag verdwijnen, als indoctrinatie-instelling die met belastinggeld gefinancierd wordt.

De papierpers, die zich graag op de borst klopte als kwalitatief superieur en onbevooroordeeld, toonde zich steeds meer als een nukkige oude tante die gewoon niet meer mee kon. 

Wat in het papieren tijdperk ondenkbaar was, werd werkelijkheid met de digitale technologie: de meningen van acht miljard planeetbewoners allemaal publiek maken, met mogelijkheid om in discussie te gaan. Had men dit een paar eeuwen geleden tegen Voltaire gezegd, hij zou het niet geloofd hebben.

De papierpers, die zich graag op de borst klopte als kwalitatief superieur en onbevooroordeeld, toonde zich steeds meer als een nukkige oude tante die gewoon niet meer mee kon. Met het internet werd die bijna zielige arrogantie opengebroken en kon iedereen een blog of een youtubekanaal of zelfs een digitale TV-zender beginnen. Dat is ontegensprekelijk een vooruitgang. Er wordt enorm veel onzin op het web verkocht, maar dat mag, moet, niemand is verplicht om dat allemaal tot zich te nemen: elke internetgebruiker is zijn eigen mediacriticus. Ondanks Google en andere giganten is hét internet nog altijd van niemand. Het is een ruimte, een canvas, met daarachter zelfs een onmetelijk diep dark web voor wie helemaal op zijn privacy gesteld is.

Algoritmen en censuur

Zwarte Piet op Facebook? Eén maand schorsing.

Natuurlijk staat ook dit model onder druk. Facebook, en Twitter van vóór Musk, hebben een hele doos algoritmen bij de hand om inhoud te blokkeren, altijd met een moreel excuus. Onlangs nog een schorsing opgelopen van Facebook voor de publicatie van een Zwarte Piet-afbeelding. Het is op het kinderachtige af, maar blijkbaar denkt Mark Zuckerberg dat hij anders adverteerders zou afschrikken. De wokeness is diep doorgedrongen tot in de reclamewereld. Zij zijn de echte motor van de censuuralgoritmen. Het zal me zeer benieuwen hoe Elon Musk daarmee zal omgaan.

Democratieën zoals Rusland, China en, jawel, het thuisland van hoger vermelde aandeelhouder, Saoedi-Arabië, rekenen niet op de algoritmen. Ze hebben hun eigen opvattingen over vrije meningsuiting en filteren alle mogelijke dissidente of ‘staatsvijandige’ meningen uit.

De wokeness is diep doorgedrongen tot in de reclamewereld. Zij zijn de echte motor van de censuuralgoritmen.

China laat helemaal niets door en heeft een ondoordringbare virtuele Chinese muur gebouwd. Het is daar dat de Duitse bondskanselier Olaf Scholz nu zoete broodjes bakt met zijn Chinese collega Xi Jinping, met in zijn zog autoverkopers als Volkswagen-Audi. Dit merk -de drijvende kracht achter de dieselsjoemel- heeft laten weten niet meer te willen adverteren in het Twitter van Musk, omdat het begaan is met de… democratie en de mensenrechten. Hoeveel hypocrisie kan je ten toon spreiden.

Exit het curatieteam

De doortocht van Musk in het hedendaagse communicatielandschap is nu al revolutionair te noemen. Het is een enorme uitdaging om de boodschap en het medium (terug) los te zien van elkaar.  In het ideale geval, en in de letterlijke zin van het woord, is een ‘medium’ geen leverancier van content maar een puur doorgeefluik. Zoals een postbode ook geen zaken heeft met wat in de brief staat die hij bezorgt. Of de herbergier die zijn café opendoet en klanten aan de toog laat plaats nemen, wat ze verder ook mogen lullen.

In die zin gaat Elon Musk terug naar de letterlijke betekenis van het woord ‘medium’: iets dat tussen de boodschapper en de ontvanger staat. Het zijn de adverteerders die het model overeind houden. Maar niet om censuur uit te oefenen, zo heb ik het toch begrepen. Want wat blijkt nu? Zowat de helft van het Twitter-personeel hield zich bezig met ‘contentbeheer’, het doorlichten en beoordelen van berichten, het filteren, iets al dan niet beoordelen als fake news, naast gewoonweg gebruikers de toegang ontzeggen, zoals met Donald Trump gebeurde. Het is vooral binnen dit curatieteam dat de ontslagen vielen. De censuurafdeling dus. We denken aan de lavabo waarmee de nieuwe cafébaas zijn etablissement binnen wandelde.

Zowat de helft van het Twitter-personeel hield zich bezig met ‘contentbeheer’, het doorlichten en beoordelen van berichten, het filteren, iets al dan niet beoordelen als fake news

Het grootste gevaar komt sowieso van overheden die de content willen controleren, beheren en filteren. Dat is in China en Rusland zo, maar bij ons niet anders. Zogezegd om de macht van de Big Tech aan banden te leggen en de vrijheid van mening te waarborgen, wil de Europese Unie via een Digital Service Act (DSA) zelf aan contentbeheer en -controle doen. We weten dan hoe laat het is: je voelt zo dat racisme en ‘haattaal’ weer de stokken zullen zijn om de welbekende hond te slaan.

Als het tot een confrontatie komt tussen schoonmoeder Europa en een Twitterbaas die zaken boven politiek stelt, weet ik voor wie te kiezen. Niet dat het ertoe doet, de EU heeft uw of mijn mening niet nodig.

Vindt u deze column interessant, leerrijk, controversieel, of hebt u tenminste eens goed kunnen lachen? Dan is een donatie, hoe bescheiden ook, misschien een goed idee. 
Dit bericht werd geplaatst in Internet en eksternet, Media. Bookmark de permalink .

8 reacties op Musk, de lavabo en de mensenrechten

  1. Eric de Eerste zegt:

    Facebook, Youtube, LinkedIN, ze zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek. En inderdaad, voor hen gaat de mogelijkheid tot censureren boven het zaken doen want hoe meer er via een kanaal gedebatteerd kan worden, hoe populairder dat kanaal wordt. Sluit je echter een deel van de debaters uit, dan krijg je een echokamer vol stereotypen waarin het nauwelijks ademen is. Natuurlijk heb je ook nog de dames die foto’s van hun kat op FB zetten, of de kinderen die met hun examencijfers willen uitpakken, maar een deel van het volwassen publiek verdwijnt (vooral in tijden van hete hangijzers als de coronatirannie, de klimaatwaanzin, Trump, Oekraïne etc.)
    Het is net daar waar kapitalisme en democratie elkaar raken. Een cafébaas die het principe van de vrije meningsuiting niet huldigt en bezoekers met andere ideeën dan hijzelf weigert een drankje te brengen kan snel zijn boeken sluiten. Hoe het komt dat FB en andere mediagiganten al dan niet onder druk van overheden als de EU en de VN dergelijk beleid hebben kunnen volhouden mag een raadsel heten. Is het werkelijk een raadsel, of worden ze per verwijderde account uit de opgeblazen pot van de ECB voor geleden schade vergoed ?

    • boy in a bubble zegt:

      Nieuwe complottheorie?

      • Eric de Eerste zegt:

        Geeft u me er dan eens een rationele verklaring voor waarom die supertechbedrijven iedereen die zich niet aan de EU-waarheden houdt zo gewillig censureren. Zij maken een gigantisch verlies door wat de EU hen voorschrijft en zouden zich daar dan zomaar bij neerleggen. Zonder vergoeding of wederdienst ?
        Iedereen die zaken schrijft die u niet kan weerleggen, noch wie vragen stelt die u niet kan beantwoorden voor complottheoreticus (hoe origineel ?!) uitmaken is een zwaktebod. Maar we kennen al die anti-complottheoretici wel. Niet kunnen nadenken en uit geestelijke armoede maar wat etiketten rondstrooien. Gemakkelijk, nietwaar ?

  2. ricardo bastardo zegt:

    Ondertussen blijkt dat er per ongeluk mensen ontslagen zijn die ze eigenlijk nog nodig hadden. Ongelofelijk, niks respect voor werknemers, nul professionaliteit. Elon Musk is een manchild, een fooraap en een kapitalistisch roofdier. Ik heb er nul vertrouwen in, zoals ik ook nul vertrouwen had in de vorige Twitter overlords.

    • Eric de Eerste zegt:

      Ik ga gedeeltelijk akkoord met wat u schrijft. Maar waarom zou respect voor werknemers gerechtvaardigd zijn zo die werknemers zelf geen enkel respect voor het vrije woord betoonden ?

      • Johannes zegt:

        Kapitalistisch roofdier, dat is zoals het democratische proletariaat graag iedereen afschildert die te succesvol is in zaken doen en een bedrijf opbouwen. Dat zijn namelijk geen mensen, maar roofdieren.
        Op basis daarvan heeft men de herverdelings dictatuur ingesteld, en op basis daarvan komt het WEF en UN graag met concepten zoals stakeholder capitalisme en social responsibility, om de private kapitalist volledig onderschikt te maken aan de afgunst van het democratisch proletariaat.
        Veel mensen die klagen of het WEF zouden zich er beter bij aan kunnen sluiten, zij zijn dezelfde mening toegedaan over het private kapitalisme, en zij helpen graag om het door het democratisch proletariaat opgezette statisten/socialisten model verder door te drukken naar een compleet socialistische dan wel communistische dictatuur, waar zij natuurlijk aan het roer staan.

        Er moet overigens gezegd worden dat Musk rijk is geworden door statisme, wegens zijn x.x biljoen contract met de Amerikaans overheid, daarvoor zat hij in de schulden. Veel van het geld wat Musk verdient, verdient hij op basis van statisme en scams die georkestreerd en gesubsidieerd zijn door de overheid en global governance (electrische auto’s, en andere door de statisten overheden gewenste zaken).

        Net zoal Eric de Eerste, die blijkbaar niet weet wat privaat kapitalisme is, en niet weet statisme en staatkapitalisme is, en de twee bronnen van rijkdom en macht niet uit elkaar kan houden, hebben we hier met ricardo bastardo een ignoramus van nog grotere orde.

        Privaat capitalisme rooft een weinig, de staat is het opper roofdier en de opper moordenaar, en vaak met de stem van lieden die altijd tegen privaat kapitalisme fulmineren.

      • Eric de Eerste zegt:

        Wat ik niet en wel weet zal ikzelf wel uitmaken, dat moet u niet doen.
        Uw geraaskal over aanstormende communistische dictaturen ten spijt kan ik u verzekeren dat ik het kapitalisme, zijn wortels en inhouden zeer goed ken. Maar u lijkt wel geobsedeerd door enkele lege begrippen als statisme, wat u het verder denken belemmert. Elke bezetenheid is een rem op de ontwikkeling, bij u is dat zeer duidelijk het geval.
        Ik zou zeggen: doe wat beter uw best en vraagt u zich eens af wat het verband is tussen Elon Musks superrijkdom en de rond 2017 geaccelereerde klimaathysterie. Is het eerste louter een toevallig gevolg van het tweede, wat dan zomaar uit het niets in de nieuwsberichten opdook en tot massabetogingen en massaal spijbelgedrag bij de niet al te slimme jeugd leidde? Een beetje zoals de hyperinflatie dus die volgens Lagarde ook zomaar uit het niets verscheen (en volgens haar zelfs vanzelf zal verdwijnen) ?
        Allez, probeer eens wat acceptabele antwoordjes op mijn vragen te verzinnen.

  3. Johannes zegt:

    “Dit merk -de drijvende kracht achter de dieselsjoemel- heeft laten weten niet meer te willen adverteren in het Twitter van Musk, omdat het begaan is met de… democratie en de mensenrechten.”

    Men is steeds meer bezig met het invoeren van en opleggen van ‘social responsibility’ aan private ondernemingen. Dat is ook het idee van ‘stakeholder’ van het WEF, d.w.z. private ondernemingen onderwerpen aan sociale dictatuur, de doelen worden natuurlijk hoger op door de global governance instituten bepaald.
    Ik ken de geschiedenis van Volkswagen-Audie niet, het is goed mogelijk dat het bedrijf zo en zo is gebouwd op statisme, een corrupte mix van privaat en publiek. De WEF en UN zijn ook geobsedeerd met ‘privaat en publieke partnerschap’, d.w.z. sociale dictatuur. De private ondernemingen die niet voldoen aan de compliance eisen m.b.t de pseudo-wetenschappelijke hete lucht theorieën van klimaatverandering, en ander dictatoriaal sociaal ‘goeddoen’ worden zo verplicht om mee te doen, ofwel men riskeert dat de deuren moeten worden gesloten.

Reacties zijn gesloten.