Afgelopen vrijdag vond de ontknoping plaats van een wekenlange VTM-show waarin de welhaast oma geworden Karen, Kristel en Josje van de K-3-meidengroep werden bedankt, en een jury drie nieuwe zangeresjes mocht kiezen. Met inspraak van het publiek, althans daar leek het toch op. Als marketingstunt goed bekeken: het werd een super-gemediatiseerd transitieritueel dat bij voorbaat alle ontevredenheid bij de fans de kop indrukte.
Dat de finale door zowat anderhalf miljoen Vlamingen werd bekeken (dat is ongeveer het aantal N-VA-stemmers de laatste verkiezingen), en nog eens zoveel kijkers van boven de Moerdijk, bewijst dat de groot-Nederlandse gedachte wel degelijk leeft. Het feit dat de verkiezing, met zijn wekenlange aansleep, in de geschreven kwaliteitspers tot staatszaak werd verheven,- is eveneens een bemoedigend teken. Knorpotten zijn het, die zich vragen stellen bij de pedagogische waarde van het jolige meidenstel uit de’ Studio-100-stal.
Eerst een paar feiten en cijfers. Studio-100, onder meer eigenaar van drie Plopsa-parken, draait een jaaromzet van 199 miljoen Euro en realiseert een winst van 12,9 miljoen Euro (cijfers van 2014). Het bedrijf is voor 2/3 in handen van het tweetal Gert Verhulst en Hans Bourlon, die hun belang om fiscale redenen hebben ondergebracht in de holding ‘Romulus en Remus’. De BBI neust een en ander verder uit, soit. De overblijvende 33 procent berust bij het vroegere Fortis, nu de bank BNP Paribas.
Hun kerndoelgroep is het segment van 4 tot 14-jarigen (vooral meisjes, met een vette knipoog naar moeders en oma’s), die groot worden met Bumba, Kabouter Plop, Samson en Gert, Piet Piraat, Mega Mindy. Heel dit pakket kinderentertainment wordt doorspekt met reclame via Studio 100-TV. Daarnaast is er een uitgebreide merchandising van alle mogelijke (dure) spulletjes die kunnen gekocht worden, van CD’s over brooddozen tot alle mogelijke kledingoutfits.
NederBarbies
Binnen deze commerciële strategie vormt de meidengroep K-3 de ‘fysieke’ poot die optreedt en op tournee gaat. Acht miljoen per jaar moeten de meisjes aan Studio 100 opbrengen. Als ik de berichten mag geloven, wacht hen daartoe een bestaan van blanke slavinnen. Maar binnen hun rol zijn ze gezworen vriendinnen, dragen korte (maar niet te korte) rokjes, zijn lenig en slank, hebben stralend witte tanden, lachen altijd en zingen Oya Lélé of andere uitingen van intens geluk. Fysiek, ja, maar per definitie niet reëel. Ze acteren altijd hetzelfde stereotype, doen alles synchroon en beantwoorden veeleer aan het format van een kinderstrip.
Het is niet de bedoeling dat K-3 ook maar iets problematiseert. Alles is gericht op het vermijden van spanning en controverse. Vraagtekens bestaan niet in dit universum, alleen euforische uitroeptekens. Uiteraard houden marketeers van een glad product, maar de drie K-3-meiden lijken wel klonen van elkaar, die, om hen te kunnen onderscheiden, een pruik met een verschillend kleurtje worden opgezet.
Hanne, Marthe en Klaasje zijn zorgvuldig gescreend op hun fysieke uniformiteit, maar tegelijk stralen ze ook consensus en conformisme uit. Als kindvrouwtjes tonen ze vooral meisjes de weg (gelukkig keren mannelijke 10-jarigen en ouder zich gedegouteerd af van het fenomeen) naar een harmonieus leven dat zich afspeelt tussen de kleerkast, de keuken en de kinderkamer, om het maar bij de 3 K’s te houden. Ze zijn de NederBarbies van de Lage Landen, de hersenloze truttigheid ten top. Altijd blij, nooit ongemakkelijk, niets dat wringt.
Enige sociale glamour en ik-pose past binnen hun rol van kindervedette, zolang het maar niet de vorm aanneemt van dissidentie of beklemtoning van het anders-zijn. Die ingebeelde uniformiteit wordt ook van de fans verwacht. Te dik, te klein, te groot, teveel sproeten, teveel piekeren: niet op letten, zet gewoon een cd’tje op. In het universum van Gert Verhulst is elke existentiële rimpel weggestreken via de obligate Heyah mama-choreografie van de drie geluksfeeën.
Voor de rest lijkt het debiele niveau van de teksten én de muziek bijna een hersenspoeling om kinderen van intellectuele en/of artistieke prikkels weg te houden. K-3-fans worden niet verondersteld om boeken te lezen of naar Mozart te luisteren,- het Karaoke-universum van Studio-100 bereidt hen zorgvuldig voor op het verdere fastfood-aanbod, aangeleverd door de muziekindustrie. Gert Verhulst en C° propageren niet alleen de euforische consensus, maar ook nog eens de nivellering naar onder op cultureel vlak. Hun kijk op het kind is een Walt Disney-perspectief op de kritiekloze burger/consument in spe die vooral niet wil verontrust worden.
Het idee dat een dominant en alomtegenwoordig entertainment-bedrijf, via een aantal goed opeenvolgende, gestroomlijnde archetypes, de mindsetting bepaalt van een complete generatie jonge Vlamingen, stemt me niet bepaald vrolijk. Dit lijkt onschuldig amusement, maar dat is het niet. Veeleer zie ik K-3 als onderdeel van een indoctrinerend vehikel dat door zijn commerciële gladheid politiek reactionair functioneert en jonge mensen de gedachteloosheid inlepelt, in plaats van hun verstand te prikkelen.
Als iemand nog twijfelt aan de zin van een openbare omroep en het belang van buitencommerciële kwaliteitsnormen: VTM en Studio-100 hebben een argument van formaat geleverd.
Acta Sanctorum 
Het is natuurlijk hersenpoeling en debiliteit op zijn Chinees. Langs de andere kant zorgt gladjanus Verhulst en cie ook voor de heropbloei van ‘pretparken’ en tewerkstelling in de amusementsindustrie. De Staatszender VRT is geen waardig alternatief tegen platte commercie en groot geldgewin. De VRT gedraagt zich als een commerciële zender, trekt toten, maar zou maar al te graag de K3 hype inpikken mocht het de mogelijkheden krijgen. Ze zijn geen haar beter. Verkoop hen aan de privé, waar ze eigenlijk horen. veel geld gespaard om bijvoorbeeld in kwaliteitsonderwijs te steken ipv een manipulerende en geldverslindende Staatszender met veel te veel postjes en directeuren.
Correct verwoord. Ik vind het hele commerciële gebeuren van K3 nog altijd veel en veel beter (voor kinderen) en aanvaardbaarder dan het eindeloos gepalaver en het opdringen van linkse meningen aan ons (geen K3 volgers) zoals door de extreem linkse VRT met zijn stalinistische drijfveren gebeurt (niet dat ik nog VRT kijk of luister, verre van). (De openbare omroep is een socialistische staatszender, gevuld tot hun pensioen met extreem linkse ambtenaren-poentrekkers. VRT : weg ermee!)
Dat Verhulst en Bourlon aan K3 verdienen, vind ik niet meer dan normaal. Het is eigenlijk ongelooflijk dat deze niche in de amusementsindustrie hier is kunnen ontstaan en groeien. Uit het niets…. Dat is nogal eens wat anders dan de banken, politici, verzekeringsmakelaars en vastgoedmafia die teren op een ander, en wiens misleidende reclame we alle dagen moeten aanzien en aanhoren.
Ik heb me dood geërgerd. Ik heb 2 aardige dochters van 14, die met heel de klas en vriendenkring tomeloos meegingen in de hype, ondanks vaderlijk protest. Rationele argumenten, cynische opmerkingen, boter aan de galg. Het fenomeen is onstuitbaar en loopt overigens door alle sociale klassen en opleidingsniveau’s heen. Ik denk dat mensen in het onderwijs en op onze staatszender, de VRT, zich toch eens zullen moeten beraden over tegengas en tegengif. Maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de meeste verantwoordelijken zelf het probleem niet eens meer zien. Toen ik een paar jaar geleden bij het klassieke fundraising schoolfeest moegetergd door het eindeloze loeiharde ge- Oyalele aan de directrice de opmerking maakte dat de muzikale smaak van onze jongelui wel heel erg verengd werd keek ze me aan alsof ik van Mars kwam. Alle menier….
Maar gerechtigheid zal geschieden. De rosse en de bruine van de oude K3 zijn geen dommeriken. Die weten dat de koe was afgemelkt, en ik geloof nooit dat de copie het haalt van het origineel. Daarvoor zijn de opvolgers uitiendelijk ook te jong en te onervaren en niet creatief genoeg, want enkel goed na-apers, en zelfs met goede coaching en professionele marketing compenseer je niet alles. En bij deze overtuig ik mijn dochters om straks een anti-K3 Facebookpagina op te zetten.
krijg een beetje het idee dat men jaloers is .. mag men in deze tijd als kind niet meer genieten van de muziek die ze zelf uitkiezen..heerlijk onbezorgd zijn , en vooral blij zijn ,er is al ellende genoeg op de wereld zonder ze dit ook nog eens af te nemen.
Waarom moeten kinderen al zoveel leren dat ook niet eens meer de muziek keuze die ze maken goedgekeurd moet worden door die zogenaamde hooggeleerde die niet met de ogen van een kind kijkt.
Gun ze toch die onbezorgde heerlijke jeugd zonder hun aan te praten waar ze en waar ze vooral NIET naar moeten luisteren.
Doe zelf oordopjes in en laat de kinderen met rust!
Zelf ben ik een Oma die nu haar kleindochter al groot is en absoluut geen K3 fan meer is…nog altijd aan het genieten van deze leuke meiden die zo hun best doen om het de kindjes naar de zin te maken , neem ze dat toch niet af.
Wat is er mis mee om je geld te verdienen op deze manier…laat ieder in zijn waarde en blaas niet zo hoog van de toren omdat jij denkt dat je meer waard bent als hun!
Ik had het niet beter kunnen zeggen. Groetjes
Ik vind ook dat we het positieve in K3 niet mogen onderschatten. Ik ben vader van 3 dochters die alledrie (nog) fan zijn van K3. Het klopt natuurlijk wel dat het circus en de commercie rond K3 erg groot is. Maar de inhoud van hun liedjes vind ik wel positief. Ik heb zelfs de indruk dat de liedjesschrijvers (of moet ik componisten zeggen) er af en toe ook wel wat boodschap willen in verwerken. Daar moeten we ook niet neerbuigend over doen. Een groot stuk van de popmuziek heeft niet gek veel meer inhoud dan een K3 song, maar bij Engelstalige songs valt dit niet zo erg op.
Let op: mijn dochters (en ik) zijn ook fan van bv Kapitein Winokio. Die liedjes en zijn shows durven al eens wat verder gaan, maar ook hier is het een goed geregisseerd commercieel spektakel.
Twee van de drie spelen ook zelf al een instrument. En zo doet K3 hen wellicht (op dit moment meer dan Bach of Paganini) dromen van de kracht en vreugde van de muziek!
Pingback: Witte rook voor Nederbarbies | Golfbrekers
Wat een onzin.
Het is oneerlijk Studio 100 te verwijten dat ze het publiek geven wat ze willen. Dit hele argument kan trouwens ook gemaakt worden voor de recente commerce rond de Rode Duivels. Als we er allemaal graag in meegaan dan verdienen we als volk wat we vragen, niet meer en niet minder. Wel mogen we kijken naar de volwassenen die hun kinderen massaal laten meegaan in dit commerciële spelletje en hen vragen of ze hun kinderen niet ietsje kritischer mochten opvoeden. Anders kweken we een hele generatie die voor FC De Kampioenen 17 in de cinema gaan aanschuiven.