Beste Joël De Ceulaer, u bent als een ayatollah die elke week een fatwa uitspreekt

Bericht uit de onderwereld

Zoals u ongetwijfeld weet, bevalt De Morgen-columnist Joël De Ceulaer elke week van een ‘Open brief’ waarin hij zijn misprijzen ventileert ten aanzien van een landgenoot die zich misdragen heeft. Hij doet dat met veel verontwaardiging en moreel vertoon, alsof de schrijver zelf van engelenstof gemaakt is. Dat is natuurlijk niet zo, het is een pose, of misschien wel een wanhoopskreet van een links-progressistische journalist, schrijvend voor een krant die haar oplage tussen 2014 en 2019 met 38% zag dalen. Toeval of niet: de periode waarin ene Joël De Ceulaer de redactie kwam versterken. Dit helemaal terzijde.

Pispaal van de voorbije week was Lieven Annemans, de man die het had aangedurfd het virologendictaat in twijfel te trekken, de angstcultuur te benoemen en aandacht te vragen voor de sociale kost van de lockdown. In tijden waar de infectiecijfers pieken een controversieel standpunt, onze senior writer rook dan ook bloed én applaus op alle banken: Annemans is een oplichter en fantast,- zo vertelt de geest uit de fles aan Joël- of preciezer: ‘een clown tussen de acrobaten, trapezisten, zwaardenslikkers en leeuwentemmers’. Voor De Ceulaer behoort alles wat zich buiten het Van Ranst-discours beweegt, nu eenmaal tot een ‘parallel universum’ van zieke geesten en wereldvreemde complotdenkers. Wie van de pensée unique van progressief Vlaanderen wil proeven: één adres.

Teletijdmachine

Tot overmaat van ramp had diezelfde Lieven Annemans een pluim gekregen vanwege ondergetekende, die hem in een Doorbraak-artikel om zijn intellectuele moed feliciteerde en zelfs had genomineerd voor een van de vrijheidsprijzen die Vlaanderen rijk is. Inclusief een paar kanttekeningen rond de Cartesiaanse wereldbeschouwing van sommige wetenschappers-experten, en de neiging van virologen om hun quarantainevormig brein te verabsoluteren. Wetenschapskritiek is even noodzakelijk als wetenschap zelf. Helaas, voor Joël allemaal ‘van de pot gerukt dat de pot er nog aan hangt’. We begrijpen onmiddellijk waarom de heer De Ceulaer zijn studies filosofie na twee jaar voor bekeken hield.

Het is een krachttoer die vooral opiniemakers van linksen huize beheersen: back to the future en vaststellen dat men het gelijk aan zijn kant heeft

Soit, die collusie Annemans-Sanctorum was voor onze senior writer nog eens een gelegenheid om zijn grootste gave te demonstreren: in de toekomst kijken en vaststellen dat al zijn pispalen aan de foute kant van de geschiedenis staan. Neem dat letterlijk: ergens in een afgeschermd hoekje van de redactielokalen aan de Antwerpse Medialaan staat een teletijdmachine, waarmee Joël de toekomst in floept om vervolgens met terugwerkende kracht personen neer te sabelen die door de historici van overmorgen de sticker ‘afgekeurd’ zullen mee krijgen.

Zo begint ook zijn open brief aan Lieven Annemans: een voorafname op het Grote Gelijk via de glazen bol. In zijn woorden: ‘een mooie gelegenheid om alvast eens na te denken over hoe de geschiedenis te zijner tijd over ons zal oordelen’. Dat klinkt hilarisch maar het is minder onschuldig dan het lijkt. Het is een krachttoer die vooral opiniemakers van linksen huize beheersen: back to the future en vaststellen dat men het gelijk aan zijn kant heeft, onnodig verder te argumenteren.

Het heeft iets van de kerkban die door de pausen in de middeleeuwen werd uitgesproken: de ‘foute kant van de geschiedenis’ is een moderne versie van de hel waarin de ketters van vandaag eeuwig zullen branden. Zoals daar zijn Lieven Annemans en zijn satanische apologeet Sanctorum. Met dat verschil dat de Kerk er nog een showproces aan besteedde, Joël doet het helemaal op zijn dooie eentje. Misschien is de vergelijking met een islamitische fatwa meer op zijn plaats.

Politiek correct

Voor De Ceulaer behoort alles wat zich buiten het Van Ranst-discours beweegt, tot een ‘parallel universum’ van zieke geesten.

Ondertussen staat België, op Tsjechië na, aan de top (* update 29/10: België heeft Tsjechië ingehaald) inzake het aantal besmettingen, en dat is niet de schuld van Lieven Annemans.

Het probleem zit hem namelijk in de structuur van dit land, het malgoverno dat al sinds het begin van de coronacrisis tot uiting kwam, en, niet in het minst, het rampzalige Brusselse coronabeleid.  De regerende Ecolo en PS zijn daar namelijk in een bittere concurrentiestrijd gewikkeld om de gunst van de allochtone kiezer. Er zijn populaties die het laten afweten, en dat roept vragen op omtrent de houdbaarheid van het multiculturele model in een regio waar de thuistaal in hoge mate Arabisch is.

Ik zie De Ceulaer nog niet direct dat soort analyses maken, ze passen niet in het straatje van de linkse weldenkendheid. Marc Noppen, de CEO van het UZ Brussel (een vrijzinnig-progressief bastion!) is al wél zo ver. Maar door dit soort politieke correcte zelfcensuur worden dingen niet benoemd en zoekt men gemakkelijke slachtoffers die met een wat eigenzinnig standpunt in de kijker lopen, Lieven Annemans bijvoorbeeld.

De stercolumnist van De Morgen beschikt dus eigenlijk maar over weinig speelruimte, ook al lijkt het alsof hij niemand spaart: het wekelijkse schietkraam is er een met losse flodders en houdt zich strikt aan anekdotische zeur- en zeikjournalistiek, allemaal dus wel keurig vanuit een morele uitkijktoren hoger dan de Himalaya.

De huiscriticus van De Morgen is in feite een mainstreamjournalist die wekelijks een roddelrubriek mag vullen

Het klassieke Belgicisme van links in Vlaanderen zorgt verder voor een politieke sclerose die geen enkele structuur in vraag durft te stellen. In ‘Hoera! De democratie is niet perfect’, met als ondertitel ‘Verdediging van een onvolmaakt systeem’, onthult De Ceulaer zijn ideologische bijbel. Globale teneur: het systeem is goed zoals het vandaag bestaat. Het is een pleidooi voor het politieke status-quo en maakt elk out-of-the-box denken taboe. En ook hier wordt het kaf onverbiddelijk van het koren gescheiden: de partij die in Vlaanderen ondertussen goed is voor een kwart van de kiezers, staat ook aan de foute kant van de geschiedenis en telt voor Joël gewoon niet mee.

U raadt het: ik heb ergens te doen met onze senior writer. Eén keer een open brief schrijven is nobel, dat vijf keer herhalen is ridicuul, het tot vast stramien maken wijst op een brein met verroeste synapsen. En na een stuk of vijftig fatwa’s trekt het gros van de lezers, zelfs die van DM, een verveelde geeuw. De huiscriticus van De Morgen is in feite een pulpjournalist die wekelijks een roddelrubriek mag vullen, en die dat elke morgen voor de spiegel ontdekt, vandaar vermoedelijk die stoppelbaard.

Wat ik nu met Lieven Annemans ga doen? Zijn Twitter-invitatie beantwoorden en een pint gaan drinken van zodra de horeca weer opengaat. Samen aan de foute kant van de geschiedenis met een Duvel, er zijn ergere dingen in het leven. Meer nog: voor de rijstpap-met-zilveren-lepeltjes-hemel van Joël en zijn geloofsgenoten bedank ik feestelijk.

Vindt u deze column interessant, leerrijk, controversieel, of hebt u tenminste eens goed kunnen lachen? Dan is een donatie, hoe bescheiden ook, misschien een goed idee.