Maandagochtend: we hebben een nieuwe Caesar

(Beeld Belga)

N-VA eet de Vlaamse liberalen op, maar moet een stuk van de winst afstaan aan het Vlaams Belang. Dat zelf in de laatste rechte lijn kiezers verliest, onder meer terug aan afzender. De Conner-truc van de Vlaamse socialisten heeft gewerkt. Groen loopt leeg ten voordele van Vooruit en PVDA. Zo kan men ongeveer de uitslag samenvatten van iets dat als een Zwarte Zondag werd aangekondigd, maar in de krantenkoppen van maandagmorgen met een stevig oef-gevoel werd begroet. 

Leegloop

Vlaams Belang: scenario voor een overwinningsnederlaag (Belga)

De grote boeman die volgens de peilingen de grootste Vlaamse partij zou worden en een Belgische systeemcrisis zonder weerga zou veroorzaken, won, maar niet genoeg. Waardoor de partij die in het Vlaams Parlement vier zetels verliest, als winnaar wordt gelauwerd. Dat is een van de rariteiten van de democratie, speciaal de Belgische. Tom Van Grieken koopt niks met zijn acht zetels winst in Vlaanderen, omdat iedereen volgens de wetten van de wiskunde zijn winkel kan voorbij lopen. Maar vooral ook omdat de extreemrechtse partij in Vlaanderen qua programma, attitude en human ressources te kort schoot. Ineens bleek een eigenschap belangrijk die in het ‘harde’ Vlaanderen onbestaande leek: empathie. Een eigenschap die het grote voorbeeld Wilders toch iets meer lijkt te bezitten.

Het is niet zozeer dat de peilingen ernaast zaten. Een aantal kiezers dat zich tot het VB aangetrokken voelde, heeft zich om verschillende redenen op het laatste moment bedacht.

De bekakte campagne van het Vlaams Belang, waaruit blijkt dat voorzitter Tom Van Grieken nog veel boterhammekens moet eten om zijn partij met tactische zorg naar de overwinning te kunnen loodsen, heeft mensen doen twijfelen. Zich het migratiethema laten ontfutselen via een eindeloze LGBTQ-discussie met middelbare scholieren. Niet in staat zijn daar elegant omheen te draaien. Inzake cultuur en onderwijs met een eigen gedachtenpolitie uitpakken, in stevige stormramtaal. Van de Vlaamse onafhankelijkheid zelf een karikatuur maken via een bommawekker.

Het is niet zozeer dat de peilingen ernaast zaten. Een aantal kiezers dat zich tot het VB aangetrokken voelde, heeft zich om verschillende redenen op het laatste moment bedacht. Ten eerste de foertstemmers die nog eens een stevige middenvinger richting het systeem wilden verheffen, en die vinger dan toch maar introkken. Een andere groep VB-kandidaatstemmers kwam onder de indruk van de gestroomlijnde, goed-getimede N-VA campagne, en verkoos toch maar te gaan voor de evolutionaire visie. Maar vermoedelijk konden ook Vooruit en zelfs de PVDA profiteren van de aarzeling binnen de VB-kiesvijver. Kleine Vlamingen die het links sociaal programma van het Vlaams Belang wel zagen zitten, De laatste dagen heeft zich een omslag voorgedaan ter rechterzijde, waardoor de twee rivalen netto afklokken op een gelijk aantal zetels in het Vlaams Parlement, 31, met een licht stemmenvoordeel voor de N-VA.

Caesariaans

Busje arriveert

De rest is, zoals gezegd, perceptie en spinning, waardoor de partij die vier zetels in dat Vlaams Parlement verliest, tot winnaar wordt uitgeroepen, ten nadele van de partij die er acht wint. Dat fenomeen is iets voor de geschiedenisboeken, en zonder twijfel hét moment van de verkiezingsdag: laat op de namiddag moet Bart De Wever op het bovenste verdiep van het partijhoofdkwartier gedacht hebben: ‘gedaan met piekeren en rekenen, ik eis de overwinning gewoon op’. Als in een ware triomftocht werd de busrit aangevat van de Koningsstraat naar het Nhow Hotel, in paparazzistijl omzwermd door journalisten en cameralui. 

De slagers en de bakkers hebben zich al lang aangesloten bij de voorzichtige confederale lijn van De Wever, het centenflamingantisme en de restauratie van de NV België.

Deze euforische ontlading werd de ganse namiddag geprepareerd door de TV-zenders VTM en VRT, vooral de laatste, waar professor Carl Devos de keizerskroon van De Wever minutieus en wetenschappelijk in mekaar vlocht. Per aspera ad astra, klopte de nieuwbakken Caesar zichzelf op de borst, ‘door afzien naar de top’, iets wat op de spelersbus van Club Brugge no sweat, no glory luidt. Het gebroddel van de Vlaamse Jambon-regering is volledig vergeten.

De partij van Alexander De Croo is de echte verliezer. Ze is gekannibaliseerd door de N-VA, een proces dat al jaren aan de gang is. Het is een geduldig opgebouwde knabbelstrategie die via rechts-economische ordewoorden de links-progressieve lijn van de Open VLD flinterdun maakte. Het discours van ‘de partij aan de goede kant van de geschiedenis’, ging bijna puur over virtuele realiteit. Een Verhofstadtiaanse illusie die nu ook ten einde is. De slagers en de bakkers hebben zich al lang aangesloten bij de voorzichtige confederale lijn van De Wever, het centenflamingantisme en de restauratie van de NV België. Waar nu zowaar aan de overkant van de taalgrens ook een nieuw liberalisme opduikt van toffe jongens en hippe meisjes. Alles is klaar voor een grote reformoperatie, de champagneglazen zullen in Laken rinkelen. Hier zal altijd plaats zijn voor een operettemonarchie.

Een nieuwe neus

Vooruit: perfecte verdwijntruc (Belga)

Neen, de N-VA heeft de verkiezingen niét gewonnen, althans niet wat de cijfers betreft. Wel wat de perceptie en de framing aangaat. De voltallige mainstream media hijsen Bart De Wever op het schild als de redder van België en behoeder van het status-quo. Dat het cordon steviger op slot blijft dan ooit, smaakt wrang voor een echte democraat. Dat bijna een miljoen Vlamingen zondagavond al wist dat ze even goed thuis hadden kunnen blijven, zal doorsudderen als het grote democratische deficit dat dit land in zijn greep houdt. Waarbij men niet mag vergeten dat, zelfs al was het VB de grootste Vlaamse partij geworden, de trado’s plus de N-VA na een paar rondjes mekaar toch weer zouden gevonden hebben.

Dat bijna een miljoen Vlamingen zondagavond al wist dat ze even goed thuis hadden kunnen blijven, zal doorsudderen als het grote democratische deficit dat dit land in zijn greep houdt.

Och ja, dan is er nog het Conner-effect. Dat ook dit circus helemaal is opgezet en maanden geleden al uitgekiend, kan elke hond met een bril op doorzien. De berouwvolle zondaar is witgewassen van zijn racistische zonden, en zal met een gecorrigeerde neus de Stevaert-renaissance volbrengen. Een hip socialisme, dat is perfect wat Bart De Wever aan Vlaamse kant nodig heeft als sidekick voor zijn centrumrechtse confederalisering

In Brakel weent een zoon in de armen van zijn vader. Morgen wenkt een Europese carrière. Alle politici van alle partijen spreken nu verzoenende taal. Er valt weer een pot te verdelen van 80 miljoen euro aan dotaties, vijf euro per jaar en per kiezer. Daarin schuilt het happy end van dit verhaal, en daar hebt u gisteren toch weer fijntjes toe bij gedragen. Met dank.

Deze column kan u ook gratis lezen op Doorbraak. Reageren kan vanaf nu via dit forum. Vergeet het duimpje niet!

Vindt u deze column interessant, leerrijk, controversieel, of hebt u tenminste eens goed kunnen lachen? Dan is een donatie, hoe bescheiden ook, misschien een goed idee.