Het regent binnen in het Vlaams Parlement. Het gebouw uit 1996, met de fantastische koepel -symbool van transparantie en politiek serieux- en de even fantastische gevelramen -waaruit Hilde Crevits en Bart Somers sprongen om aan een VRT-interview te ontsnappen- vertoont al wat tekenen van de tand des tijds. Maar zoals u weet wil Vlaanderen zich op de wereldkaart zetten als groeipool van technologische innovatie, dus wordt hier een revolutionaire techniek toegepast om te beletten dat het parlementaire vasttapijt schade oploopt: op strategische plekken emmers zetten.
Deze maatregel is ongetwijfeld een pluim die de Vlaamse regering op haar hoed mag steken. De toestand van het onderwijs, de kinderopvang, het openbaar vervoer, de wachtlijsten in de zorg, tja, niet alles tegelijk hé, daar is nog wat werk aan. Het voornaamste is dat een goede boekhouder, te weten Matthias Diependaele, op de kleintjes let en een keurige begroting kan afleveren, ondanks die beduidende kost van een lading emmers en, niet te vergeten, de maandweddes van de parlementairen (zowat 6000 euro netto) en de excellenties (10.500 euro netto).
Shuut, shuut!
Wat we daarvoor in de plaats krijgen? Daarover zijn politieke waarnemers tamelijk unaniem: nada, noppes. De ploeg Jambon is een zesjesregering met lage ambities, veel ronkende retoriek, en een palmares dat het ergste laat vermoeden voor het geval Vlaanderen echt autonoom zou bestuurd worden.
Het dronkemansgelal dat onderwijsminister Ben Weyts medio december voor de vergadering ten beste gaf, doet denken aan de legendarische performance in 2010 van minister van pensioenen Michel Daerden (PS), waarvan de N-VA toen het ontslag eiste. Het alcoholprobleem van Weyts -in de coulissen door partijgenoten erkend- is niet zomaar een fait divers. Het wijst op een bestuurder die de pedalen kwijt is of ze misschien zelfs nooit onder controle heeft gekregen.
De ploeg Jambon is een zesjesregering met lage ambities, veel ronkende retoriek, en een palmares dat het ergste laat vermoeden voor het geval Vlaanderen echt autonoom zou bestuurd worden.
De dramatische toestand van het Vlaamse onderwijs, de fameuze ‘tanker die moet gekeerd worden’, het is een schandvlek die de Vlaamse politieke klasse niet licht zal kunnen uitwissen want men is hier generaties aan het verkloten. Jaar na jaar wijzen alles tests en statistieken op een verdere afgang tot het absolute nulpunt, Vlaanderen wordt een ontwikkelingsland. De schuld schuiven op de rug van voorgangers, je kan dat een tijdje doen maar de N-VA claimde in 2019 het departement om orde op zaken te stellen. De situatie is alleen maar verslechterd, met leerkrachten die massaal afhaken en leerlingen die meer tijd doorbrengen in de studiezaal dan in het klaslokaal.
Spijtoptant
Dirk Van Damme, de monkelende expert die altijd weer uit de coulissen opduikt
Het allemaal op de migratie steken is ook te makkelijk, al heb ik zelf minstens honderd keer benadrukt dat het probleem van de taal en de thuistaal in migrantenfamilies een enorme last legt op het streven naar onderwijskwaliteit. Helaas, het -overigens onwettig- knabbelen aan het kindergeld is meer paniekvoetbal en een teken van onmacht. Erger nog, er zijn vermoedens dat Weyts hiermee afkomt om de aandacht af te leiden van het alcoholincident dat nu pas de media haalde.
Vlaanderen, rijkste regio van Europa, laat zijn belangrijkste grondstof, de jeugd en de grijze hersencellen, versodemieteren.
In 2003 waren we nog wereldtop, en toen waren er ook al anderstalige migrantengezinnen. Het punt is dat toen dramatisch foute beslissingen zijn genomen. Om de tanker te keren -grrr- haalt de minister nu een expert in huis met een besmet blazoen: Dirk Van Damme. Hij is de man die op socialistische kabinetten mee de fatale onderwijshervorming uittekende, met het idee dat het comfort van de leerling centraal moest staan. Vandaag erkent hij dat men daarmee de bal compleet missloeg, maar is zo’n spijtoptant, altijd monkelend vanachter zijn witte baard, wel de juiste persoon om nu echt eens out-of-the box te denken en die vrije val in de OESO-ranking te stoppen?
Laat ik luidop zeggen wat zelfs zijn partijgenoten in stilte opperen: minister gebuisd. Ben Weyts moet dringend van dat onderwijsdepartement af, laat hem dierenwelzijn of zo, als hij om electorale redenen toch ‘recht’ heeft op een ministerpost. Het is verdomme dringend. Vlaanderen, rijkste regio van Europa, laat zijn belangrijkste grondstof, de jeugd en de grijze hersencellen, versodemieteren. Straks moeten we beroep doen op Artificiële Intelligentie om überhaupt een soort regeringsverklaring in mekaar te steken.
Jean-Jacques, allez…
Het andere incidentje, dat van Jean-Jacques De Gucht (Open-VLD) die in een tussenkomst helemaal de kluts kwijt was toen een baby zijn keel openzette in het publieksgedeelte van het Vlaams Parlement, is al even tekenend voor de sluipende kakistocratie die de Jambon-regering, en bij uitbreiding heel de Vlaamse politieke klasse kenmerkt.
We kennen de achtergrond: om aandacht te vragen voor de nijpende problematiek in de kinderopvang, brengen enkele ouders hun peuters mee naar de voor het publiek toegankelijke tribune van het Parlement. Door personeelstekorten vinden ze geen opvang meer, wat een nare echo is van wat zich in het onderwijs afspeelt. Door besparingen werd de ratio aantal kinderen/begeleider op 9/1 gebracht, dat is de hoogste van heel Europa. In Nederland, Denemarken en Finland is dat één op vijf.
Met dat applaus voor J.J. tonen de parlementsleden aan welke kant ze staan: zeker niet die van de hard werkende Vlaming met een kinderopvangprobleem.
Heel de sector wordt door de politiek verantwoordelijken stiefmoederlijk behandeld, als een pure ‘kost’, terwijl alle pedagogen erkennen dat actief bezig zijn met peuters dé basis is voor een goede intellectuele ontwikkeling. Andermaal: de rijkste regio van Europa solt met zijn kostbaarste grondstof.
Soit, die kleine zet zijn keel open en Jean-Jacques onderbreekt heel verstoord zijn tussenkomst, zich afvragend wat dat kind daar komt doen. Tja. Voorzitster Liesbeth Homans probeert hem nog te sussen (‘Jean Jacques, allez…’) maar onze autistische peuter blijft zijn ergernis uiten, en straffer: hij krijgt bijval van het complete halfrond. Met dat applaus voor J.J. tonen de parlementsleden aan welke kant ze staan: zeker niet die van de hard werkende Vlaming met een kinderopvangprobleem.
Nepotisme
Karel De Gucht, bedrijvig tussen politiek, loge, industrie (Proximus, ArcelorMittal), gerecht en… de wijngaard in Toscane
De vertoning is des te pijnlijker omdat de jongen met het lange sluikhaar, die nooit echt volwassen geworden is, het absoluut product is van politiek nepotisme. In geen enkele Vlaamse partij is het fils-à-papa-fenomeen zo frappant als bij de Open-VLD, die nog niet zo lang geleden rondleurde met de slogan ‘niet de afkomst telt, wel de toekomst’. Van de De Guchten tot de De Clercqs, de De Croo’s uiteraard, de Lachaerts, de Vanderpoortens, met kleinzoon Patrick Dewael niet te vergeten.
In geen enkele Vlaamse partij is het fils-à-papa-fenomeen zo frappant als bij de Open-VLD, die nog niet zo lang geleden rondleurde met de slogan ‘niet de afkomst telt, wel de toekomst’.
Jean-Jacques zit daar in het Vlaams Parlement enkel en alleen door zijn familienaam. Als zoon-van doorliep hij het klassieke geprivilegieerde traject: praeses aan de VUB, op het schild gehesen in het Liberaal Vlaams Studentenverbond, gemeenteraadslid in Aalst, op de senaatslijst van de Open-VLD geparachuteerd worden, en tenslotte een verkiesbare plaats voor het Vlaams Parlement. Het bedje van zo’n mensen is gespreid, het zijn levenslange kind-politici die zich in de warmte koesteren van een partij-apparaat waarin papa nog steeds een dominante rol speelt.
Feit is dat het Vlaams Parlement hier eens te meer met de broek op de enkels staat, en het ergste laat vermoeden over het (gebrek aan) staatsmanschap dat deze vergadering kenmerkt. Dat de oppositie, met name vooral de PVDA, garen spint bij dat baby-incident, is logisch. Maar ik sluit me aan bij de verbazing over De Guchts uithaal én over het applaus van zijn collega’s. Het toont de wereldvreemdheid aan van de politieke klasse, en voedt onze grootste teleurstelling: wat we zelf doen; doen we slechter. Haal de emmers maar boven, het begint weer te regenen. Verbeelding werkt!
Vindt u deze column interessant, leerrijk, controversieel, of hebt u tenminste eens goed kunnen lachen? Dan is een donatie, hoe bescheiden ook, misschien een goed idee.
Acta Sanctorum 
Die JJ, is dat soms de zoon van de mestkever?
“In 2003 waren we nog wereldtop, en toen waren er ook al anderstalige migrantengezinnen.” Ik denk dat in 2003 het onderwijs ook al in vrije val was, al bevond het zich toen nog gemiddeld op een redelijk peil doordat het percentage migranten binnen de Belgische bevolking aanzienlijk lager lag dan nu. Hoezeer Sanctorum het mag ontkennen, het is de massa-immigratie die het onderwijs in Vlaanderen volledig onderuit heeft gehaald. De ergste domheid die Ben Weyts verweten kan worden is dat hij (en NVA) dacht dat het onderwijs nog te redden viel. Niet dus.
Onderwijs is al meer dan een halve eeuw in toenemende mate brainwashing, gespecialiseerde brainwashing, en in het geval van hogere opleidingen, intensieve brainwashing. Neem daarbij de afnemende leesvaardigheid, waar alles wat niet bestaat uit zinnen die bestaan uit de korte scheten van infantiliteit niet meer begrepen worden. De debilisering die daaruit voorkomt is van een veel grotere orde dan de debilisering die te maken heeft met correctheid in vaardigheden. Uw ‘redelijk peil’ is zo bezien een lachertje. De frase ‘gemiddeld redelijk peil’, is ook een vorm van humor, de middelmatigheid ligt dichter bij imbeciliteit naarmate een groter deel van de bevolking deelneemt aan het onderwijs, en het onderwijs daarop afgestemd wordt…
Massa-immigratie kan dat nooit alleen teweegbrengen, nationale hersenverweking ligt eraan ten grondslag.
Dat ‘redelijk peil’ uit 2003 relateer ik aan het peil van 2023. Als ik het zou relateren aan het peil van 1953 zou het vanzelfsprekend niet redelijk genoemd kunnen worden. In 2043, bovendien, zal men op het onderwijsniveau van 2023 terugkijken als ‘redelijk’ of zelfs ‘goed’. En zo gaan we gestaag de diepte in, tot op de absolute bodem, waar het krioelt van gevaarlijke debielen, een beetje zoals in Mel Gibsons film ‘Mad Max’ uit 1979.
In zoverre ‘onderwijskwaliteit’ niet refereert aan technicisme (tegenwoordig een goed deel van het onderwijs), maar aan stimulatie van kwaliteiten van de geest, kan je geen ‘onderwijzend’ boek openslaan van de laatste vijftig jaar waar niet een geest van infantiliteit alles beheersend is. En dat laatste wordt met het jaar erger. ‘Onderwijskwaliteit’ is dus op zichzelf een begrip dat moet worden verstaan in de geest van het technicisme, een begrip dat op zichzelf al degeneratie vertegenwoordigd. En dan heb ik het nog niet gehad over de infantiele alles beheersende politisering en ideologisering, een proces dat ook al een halve eeuw gaande is.
Men zou beter kunnen stellen dat alle door de overheid opgezette stelsels, het onderwijsstelsel en de sociale stelsels, allemaal onderhevig zijn aan ernstige rot, en dat niet alleen in België. Allemaal onderhevig aan de stagnatie en rot die onvermijdelijk is aan statisme. Maar gelovers in de kerk van het statisme schuiven de schuld natuurlijk liever af op deze of diegene. Men zal dan ook proberen om erop te wijzen dat er een periode was dat het allemaal beter ging, en het model vruchten heeft afgeworpen, maar dat is nu eenmaal eigen aan statisme, dat de zaken eerst op basis van de dan nog aanwezige gezonde energie van de samenleving beter gaan, waarna stagnatie en rot onvermijdelijk optreed. Net zoals men in het communisme eerst een verbetering ziet, en daarna een periode van stagnatie opgevolgd door degeneratie en ontbinding.
Ongebreidelde migratie behoort overigens ook tot de door statisme geproduceerde degeneratie van de samenleving, de hele wereld komt af op een samenleving waar vadertje en moedertje staat alles regelen en betuttelen wil, na het parasitisme, een groeiende afhankelijkheid en degeneratie van de oorspronkelijke samenleving volgt de rest.
De volks-utopia is aan het einde gekomen van haar houdbaarheid, in staat van ontbinding. Tijd voor een nieuw levensvatbaar model.
En voor reacties zonder dt-fouten…
Boenk erop. En opnieuw mijn waardering om Yannick V. niet te vergeten, steeds weer.
Onze Jean-Jacques zal dat goed doen!
De gelijkenis van Dirk Van Damme met Frans Timmermans is treffend.
Ja, maar Van Damme heeft het voordeel dat hij ootmoedig heeft bekend dat hij er totaal naast zat. Van Timmerfrans verwacht ik niet direct dat hij gaat ontkennen dat er een klimaatprobleem is. Die gaat rustig verder met in zijn eigen leugens te geloven.
Conner Rousseau wil de volgende minister van onderwijs worden!
Wow, er komen gouden tijden aan! Hoe de anderstalige ouders op ‘een toffe manier’ het Nederlands eigen gaan maken. Hij kan alvast als een zingend ‘whose pussy is wet’ konijn, samen met JJ De Gucht hen Vlaamse (slaap)liedjes voordoen. Dolle pret en vooruitgang gegarandeerd in de kleuterklas/ het Vlaams parlement.
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230120_98206496?fbclid=IwAR24rj0QigUVupOE8o0AUS0F2hwIFYESodYXEZsxfjveYIl0q9FouuKzO-8
Ach, een oud paard hoort graag het klappen van de zweep. Ik lees hier tot slot dat de parlementaire vergadering van onze gemeenschap een gebrek aan staatsmanschap zou etaleren. Is dat in tijden van genderquota niet seksistisch om zoiets neer te schrijven?
Kan me iemand met name vertellen wélke politeken er in het parlement applaudisseerden toen het mestkeverjong jankte over lawaai ?