Wej moaken uw keuken in Belhije! Met die slagzin veegde keukenfabrikant Donald Muylle alle concurrentie op een hoopje. Plots werd West-Vlaams hip en begrepen reclamemakers dat niets zo goed werkt als de postmoderne eenvoud van een hardwerkende poldervlaming die zijn kasten aanprijst. Gemaakt in België, geen Chinese brol. Onthoud alvast het sleutelwoord ‘droomkeuken’.
Wie bij Donald in de showroom komt, krijgt niet alleen verkoperspraatjes te horen, met wat stomme folders, kleurstalen en de oven van een demo-keuken die open en dichtklapt. Neen, u krijgt een speciale bril opgezet, verbonden met een computer die u echt laat bewegen door de keuken van uw dromen. Dat kan ook thuis, mits aangepaste apparatuur.
Stel u nu eens voor dat u die keuken toch te duur vindt, en gewoon die bril wil blijven gebruiken voor het idee. Voorzie ook uw huisgenoten van hetzelfde apparaat. Dat heet in het jargon augmented reality: samen gezellig virtuele eitjes bakken -afkomstig van een virtuele kip uit de virtuele tuin-, en die dan natuurlijk ook virtueel worden genuttigd.
U begrijpt: Donald Muylle heeft met die VR-kijker het paard van Troje binnengehaald. Want het lijkt een onnozel speeltje, maar in feite is dit de voorbode van het Metaversum, een complete illusie waarin u zelf rondloopt als een zelfgecreëerd tweede Ik, de avatar genoemd. U kunt er in die nieuwe wereld familie aantreffen of ontlopen (met een simpele klik, besef het voordeel), met collega’s vergaderen, maar ook seks hebben met 77 maagden (ook hier natuurlijk mits de nodige randapparatuur) of gewoon een dutje doen in een hangmat op een tropisch eiland.
Het wordt serieus
Het begon allemaal met een virtuele wandeling in je droomkeuken
Het woord Metaverse stamt uit de science-fiction literatuur van de jaren ’90, maar de uitwerking ontstond, hoe kan het anders, vanuit de gametechnologie, de pc-spelletjes. Geavanceerde spelplatformen als Fortnite boden al geruime tijd een virtuele wereld aan waarin jij en je kompanen op een eiland moesten zien te overleven door alle concurrerende clans aan flarden te schieten. Hoofdschuddend zagen ouders hoe jonge tieners eraan verslaafd geraakten en in feite de échte wereld, met dat stomme huiswerk en zagende papa’s, achter zich lieten.
Al wie zijn eigen leven te saai vindt, kan een tweede leven beginnen als avatar. Waarom zou je nog je ‘echte’ problemen proberen op te lossen.
Geleidelijk aan verschenen ook meer ‘constructieve’ versies zoals Minecraft, waar het overlevingsspel werd vervangen door een heuse leefwereld, een biotoop, waarin je kan bouwen, je tuin bewerken, interessante mensen ontmoeten, reizen maken etc. Reeds in 2003 kwam Second Life op de webmarkt, de naam zegt het: al wie zijn eigen leven te saai vindt, kan een tweede leven beginnen als avatar. Waarom zou je nog je ‘echte’ problemen proberen op te lossen.
En toen kwam dus Mark Zuckerberg, oprichter van Facebook, het sociaal medium waar vandaag alleen nog die mama’s en papa’s op zitten, straks rijp voor het rusthuis. Er was serieuze sleet gekomen op de formule waarbij mensen zo veel mogelijk onder elkaar moesten lullen, afgeluisterd via allerlei algoritmes, om de aldus bekomen data advertentierijp te maken. Want dat was en is de enige bestaansreden van Facebook: een digitale reclamegazet die het niet al te nauw neemt met de privacy.
Turkse koeien
Mark Zuckerberg (of is het zijn avatar?) heeft al accessoires in de aanbieding
Wie de trein van de vooruitgang niet wil missen, moet nu zeker het promotiefilmpje bekijken waarin de FB-baas zijn nieuw ei van Columbus aankondigt.
In plaats van naar een scherm te staren en op elkaar te katten, zal je echt in die andere wereld zitten, a lot of amazing new experiences meemaken, belooft Mark Zuckerberg op sneakers die hij van Conner Rousseau heeft afgekeken. De twee hebben nog meer gemeen inzake sterke beloften, want in werkelijkheid zit u natuurlijk nog altijd te staren, maar dan door een 3D-bril, een soort verrekijker die de illusie creëert dat u ergens anders zit. De perceptie is alles, en het werkt. Wist u dat een Turkse boer zijn gestalde koeien zo’n bril opzet, zodat ze zich in een groene wei wanen en meer melk geven? Noteer dat Meta, de nieuwe naam voor Facebook, alvast het bedrijf Oculus heeft opgekocht dat die brillen en oortjes maakt.
U wil in de Nieuwe Wereld toch niet met uw vrouw op straat komen, gekleed als een sloor? Een virtuele handtas van Louis Vuitton kan makkelijk 4000 (échte) euro’s kosten, heren, waar wacht u op.
Daarmee komt de commerciële aap uit de mouw. Uw virtuele Alter Ego heeft namelijk onderdak nodig, een huis, en meteen ook een degelijke SUV op de parking, een hippe outfit om mee rond te rijden, en alles wat het leven aangenaam maakt. Dat kan geregeld worden. Modehuizen -en ik verzin dit niet- bieden nu kledij aan, specifiek bestemd voor de Metaverse, dus om uw avatar aan te kleden. U wil in de Nieuwe Wereld toch niet met uw vrouw op straat komen, gekleed als een sloor? Een virtuele handtas van Louis Vuitton kan makkelijk 4000 (échte) euro’s kosten, heren, waar wacht u op.
Wie dit allemaal afzetterij en boerenbedrog vindt, beseft niet wat de toekomst nog in petto heeft. Geloof me, u bent oud als u niet met echt geld virtuele schoenen koopt om er in de Metaverse mee rond te lopen. Deze nieuwe goudmijn kan de wereldeconomie een enorme impuls geven, waarbij het ouderwetse woord ‘gebakken lucht’ een geheel nieuwe invulling krijgt. Noteer dat alle onze ecologische schuldcomplexen van de baan zijn: virtueel reizen is ook geheel vrij van voetafdrukken. En voor virologen de perfecte oplossing.
Nog een paar vragen
Vermoedelijk zullen niet alle avatars de meta-test doorstaan
Over baklucht gesproken. Het probleem van de cyberomelet die naar eieren moet smaken terwijl we ons via de 3D-bril in een (duur) restaurant wanen: dat moet opgelost kunnen worden met een smaakpil of zo, gecombineerd met wat eiwitten en vitamines. Iets voor de winkel van Zuckie. Bedenk dat ook virtuele seks mits de nodige accessoires best wel een new experience kan zijn.
Mark Zuckerberg en de politieke klasse zouden het beter op een akkoordje gooien, want ze hebben één gemeenschappelijk oogmerk: de koeien meer melk doen geven.
Belangrijker vind ik de vraag, wat er zou gebeuren indien ik mijn avatar zou uitdossen als een Zwarte Piet. Zou de zedenpolitie van Metaverse hem dan ook met harde hand verwijderen, zoals dat op Facebook gebeurde? En wat als ik de CEO van Meta in zijn cyberparadijs tegenkom en hem een trap onder zijn kont verkoop? Komt er dan een proces van in de echte wereld? Of kan ik zeggen ‘het was maar virtueel, he Marc, no hard feelings‘?
Soit, een zaak is zeker: Mark Zuckerberg en de politieke klasse zouden het beter op een akkoordje gooien, want ze hebben één gemeenschappelijk oogmerk: de koeien meer melk doen geven. Volgens antropologen al 10.000 hét punt waar het rond draait. Het boek 1984 van Georges Orwell kreeg zonet vanwege woke-censoren het label van ‘gevaarlijke lectuur’. Verbaast het iemand? Of waarom ik denk dat de-connecteren voor ons, averechtse runderen, opdracht nummer één wordt.
Acta Sanctorum 
Het metaverse, in de zin van een virtuele ruimte waar iedereen zijn symptoom mag hyperrealiseren via kapitalistische relaties van digitale consumptie en productie, bestaat al decennia. Myspace, Boomerbook, LinkedIn, Twitter, Reddit, Doorbraak: allemaal oude wijn in oude zakken. Dit is gewoon een uitbreiding ervan naar wearables.
In de praktijk zal het gaan zoals met het bestaande non-wearable metaverse:
1. Platform onstaat.
2. Platform heeft succes en wordt de facto monopolist dankzij netwerk-effecten.
3. Tech-nerds houden zich in de marge ledig met het ontwerpen van openbron-alternatieven die superieur zijn op het vlak van privacy-bescherming, en bovendien de mogelijkheid bieden tot self-hosting (het voor een niche-publiek draaien van serversoftware die ontwikkeld is voor een algemeen publiek, om tegemoet te komen aan de contingente taboes en geloofsartikelen van het niche-publiek). Normale mensen maken echter geen fetisj maken van het infopolitiek correct participeren aan digitale uitwisseling, als ze al begrijpen dat de mainstream platformen nooit neutraal kunnen zijn, en worden dus geen lid van de infopolitiek correctere klonen.
4. Succes dwingt platform standpunten in te nemen over maatschappelijke thema’s. Deze standpunten liggen dichter bij wakker-links, omdat de wakker-linkse visie van een maakbare mensheid inherent beter aansluit bij de laatste mens-ethos van techbedrijven.
5. Wakker-rechts, geconditioneerd om te geloven dat het politiek kan winnen door te claimen de echte liberalen en echte vrijdenkers te zijn, begint werktuiglijk zijn riedels over “cancel culture”, “vrijheid van meningsuiting”, “deplatforming” etc. af te draaien.
6. “Alt-tech”-ondernemers creëren een “free speech”-alternatief voor het wakker-linkse mainstream platform op basis van de in stap 3 gecreëerde openbron-software. De meest extreem-online rechtse mattoïden, voor wie gecanceld worden puur voor het gecanceld worden een soort besnijdenis is waarmee ze volwaardig lid worden van de rechtse stam, maken accounts aan op de nieuwe netwerken die beloven hen een safe space te bieden waar ze geen last hebben van de linkse wokes: Gettr, Gab, Truth Social, Voat,…
7. Het nieuwe “free speech”-alternatief wordt een permanente jamboree voor de meest disfunctionele, antisociale, aspie elementen van de rechterzijde. Elke dag impotent maar keihard liggen woede-posten over “tribunalen voor Ranzige Mao Marx van Linkse Rat” (“Mijn gedacht!”) en over hoe hun oranje imam hen gaat redden. Het feit dat het product in 2 weken ineen geflanst is door opportunistische ondernemers die zelf geen software-ingenieurs zijn, zorgt ervoor dat het binnen de kortste keren gehackt is en ieders gegevens op straat liggen. Deze gehackte gegevens worden later gebruikt door linksdraaiende “fact checking”-ondernemers om rechtse dissidenten te “pakken” op iets dat ze ooit gezegd hebben op een alt-socials. De analyse die zich onvermijdelijk opdringt is dat dit ongedisciplineerde ratjetoe uiteindelijk de reëel bestaand rechtse dissidentie is, tot profijt van links en het centrum.
Een geperfectioneerde new world-versie van de ouderwetse cinema, waar je voor de inkom een paar uurtjes kon meeleven met schieten, wenen, vrijen enz. schieten. Daarna werd het leven weer echt.
Ik vraag me vrijblijvend af, of dit geen positieve draai kan geven aan al de verslaafden die dan -niet écht- gebruiken, of zouden die het brilletje weggooien en naar een échte spuit gaan zoeken?
Ik vind het schitterend dat 1984 (en bij uitbreiding Animal Farm) zou verboden worden. Wie kan de verleiding weerstaan om verboden boeken te lezen? Ik alvast niet.
En dit is weer een prachtig stukje!