Na de Trump-zege en de verslagenheid bij weldenkend-links dat weigert de consequenties van het democratische spel te accepteren, is het nu de beurt aan de pers om een mea culpa te slaan: ze hebben het niet zien aankomen, er is iets misgelopen, wat gedaan. Waarmee ze dus eveneens toegeven dat ze de uitslag niét als “billijk” aanvaarden en als een accident-de-parcours beschouwen.
Op zich zijn die sorry-verklaringen best wel vermakelijk. Ze hebben de “kleine man” niet begrepen en hun eigen mening voor waarheid verkocht, zo blijkt nu. Vooral de redactie van The New York Times wentelt zich in verontschuldigingen en belooft voortaan “…eerlijk te berichten over Amerika en de wereld, zonder vrees of voorkeur, steeds strevend naar begrip van en reflectie over alle politieke gezichtspunten en levenservaringen.”
Hoezo, deden ze dat dan voordien niet? En waarom? Is dat niet de essentie van moderne kwaliteitsjournalistiek, “eerlijk berichten zonder vrees of voorkeur”? Inderdaad hadden nogal wat boze lezers de krant verweten, er met al hun sterjournalisten fameus naast te zitten, de peilingen achterna te lopen en geen voeling te hebben met de realiteit, behalve met hun eigen leefwereld dan. Oeps, de lezer mort, tijd voor wat massage.
Dronkemanseed
Als het in Amerika regent, druppelt het in Vlaanderen. Gisteren, 16 november, echoot DS-hoofdredacteur Karel Verhoeven in zijn editoriaal dat mediatiek berouw na: we moeten beter snappen wat de gewone man bezielt, “we moeten ons vak secuurder en met minder idee-fixen uitoefenen”, zo klinkt het.
Mooi van je, Karel, vooral dat van die idee-fixen waar je dan blijkbaar toch mee zat/zit. Alleen: het ruikt naar de dronkemanseed van een alcoholist die belooft geen druppel meer te drinken nadat hij zijn vrouw voor de zoveelste keer een pak slaag heeft gegeven. Want zo dadelijk gaat “opiniërend hoofdredacteur” (de titel alleen al) Bart Sturtewagen ons weer wegwijs maken in zijn eigen denksysteem en de wereld voorschotelen op Bart’s wijze. En uitgerekend vandaag staat er in DS weer een tweepagina-interview, het zoveelste, met Dyab Abou Jahjah die al een wekelijkse column in de krant heeft, om reclame te maken voor zijn boek “Pleidooi voor radicalisering”. Hoeveel van hetzelfde kan een mens verdragen.
Ik wacht nog altijd op het eerste interview met pakweg Koenraad Elst, toch ook beslagen in de islammaterie maar van een andere gezindheid. Maar op een of andere manier is het Jahjah-discours van het eeuwige allochtone slachtofferschap, gecombineerd met zijn BV-status van ex-Slimste Mens-kandidaat, een vast ingrediënt geworden van de framing waarin De Standaard journalistiek verwart met ideologie. Door ene Björn Soenens ooit “constructieve journalistiek” genoemd. Dat de lezer daartegen moppert, ach dat is gewoon zijn aard, het is een aspect van de verzuring die we welgezind moeten bestrijden. De lezer moet geïnformeerd maar vooral ook opgevoed worden. Zijn mening mag wel eens in een lezersbrief aan bod komen, maar is per definitie van een lagere orde. En de “sociale media”, dat is helemaal bagger, voor het echte nieuws is er de propere krant.
Vandaag slaat ook De Morgen zich op de borst: “Tijd voor een media culpa” roept de redactie collectief. We zijn allemaal kapot van zoveel plotse bekommernis om wat er zoal woelt in de Vlaamse grondstroom.
En zo zijn we weer bij de bizarre status van de beroepsjournalist als zelfverklaard orakel én belezer van de “kleine man”. Ook het mediatieke mea culpa na Trump is doordrongen van paternalisme en begeerte om terug controle te krijgen op de verhaallijnen. Het idee van de gewone man die moet “begrepen” worden, is nu net het verlengstuk van het elitarisme dat ervoor zorgde dat verkiezingszondagen als “Zwarte Zondagen” worden gebrandmerkt. Het gaat uit van hetzelfde idee dat er zoiets als een slimme, verlichte journalist met perskaart bestaat die analyseert, synthetiseert, duidt, met het publiek, de massa, als voorwerp en hooguit klankbord.
De realiteit is anders. De gemiddelde beroepsjournalist is intellectueel zeer middelmatig, heeft schrik voor zijn job en wil vooral zijn status bevestigen. De pers leeft in een stolp met zichzelf als middelpunt. De reguliere media snappen totaal niet wat er in de wereld omgaat, en nog het minst de wereld vlakbij hun bed. Daarom stelt ook een VRT-programma als De Afspraak (waarin weeral dezelfde mensen zetelen uit de BV-cultuur die ook de geschreven pers domineert) niets voor qua inzichtelijke objectiviteit. Het is meer een “narratief”, een door een redactie aangeleverd script waarvoor de juiste cast wordt gezocht en gevonden.
Hoe kijken wij naar zo’n duidingsprogramma? Als naar een tamelijk saaie show, een defilé van opiniemakers waarvan we de opinies al grotendeels kennen. De gemiddelde Vlaming anderzijds zit op het internet, stelt zelf zijn informatie samen, filtert, deelt, becommentarieert, communiceert met gelijkgezinden én met tegenstanders. Het gaat er niet altijd fijnzinnig aan toe, er is ook geen censor of hoofdredacteur. Maar de “kleine man” of vrouw bestaat niet meer, en alle kranteneditorialen samen hebben niet meer gewicht dan dat van een doordeweekse facebookpost.
Dat is een onverdraaglijk gegeven voor de beroepsjournalistiek. Ze zal blijven zweven in de zelfgecreëerde bubbel, ook na Trump en andere meteoren. De 19de eeuwse persvrijheid is niet meer, ze is op weg om de vrijheid van ons allemaal te worden. Ondanks facebook, twitter en hun commerciële agenda’s. Nog liever een handvol cookies op mijn pc dan een hoop voorgekauwde opinies in mijn krant en op TV. Dus neen, sorry hoeft echt niet.
Acta Sanctorum 
En ondertussen wordt Trump met alle zonden Israëls overladen. In het journaal van gisteren werd het duurder worden van de Belgische woonkredieten uitgerekend aan hem, en aan hem alléén toegeschreven. Ik zoek een constructieve journalist die dat op een zelfde manier van Clinton had durven beweren. Of neen, met Clinton zou de rente natuurlijk niet gestegen zijn …
An Inconvenient Truth geldt in bepaalde middens ook nog steeds als de enige waarheid – terwijl van de evenwaardige documentaire The Great Global Warming Swindle nooit iemand gehoord heeft. De oscarwinnende(!) absolute waarheid behoort zelfs tot het indoctrinaire lessenpakket van het Vlaams Onderwijs, want in tegenstelling tot in Groot-Brittannië bijvoorbeeld moet bij een schoolvertoning hier vooraf geen nuancerende waarschuwing gegeven worden. Klaag dus maar niet langer over het gebrek aan kritische zin bij onze jonggediplomeerden en de achteruitgang van ons ooit zo geroemde onderwijs. Dat het een politiek correcte ‘democratische’ presidentskandidaat/ex-vice-president was die de waarheid presenteerde, wordt ongemakkelijk vergeten. Wanneer het een foute stoute ‘republikein’ geweest was, dan zouden de ontmaskeringen – door regimetrouwe onderzoeksjournalisten – als hoax en fraud niet meer te tellen zijn en zou de film zeker niet als bewierookt lesmateriaal dienst doen.
Pers en eerlijk past als een tang op een varken. Het is niet verwonderlijk dat er een begrip bestaat als politiek correct. Om het onderscheid klaar en duidelijk te maken met gewoon correct.
En blijkt Bjorn Soenens VRT correspondent in de USA te worden. Een verzekering om de juiste “duiding” te krijgen tijdens de komende Trump legislatuur wellicht.
Op het aanverwant blog visionairbelgië heb ik in september de huidige mengelmoes bij de traditionele en strikte scheiding der machten in een democratie nog aangeklaagd en in mijn bijdrage letterlijk geschreven: “Het zou me niet verbazen als Björn Soenens binnenkort wordt opgevist als magistraat.”
Et voilà, twee maanden later is het al zover: de komende vier jaar lang mag hij president Trump openbaar aanklagen.
Indien Trump de defensie-uitgaven, die in de VS onder Obama 50 % van de begroting opslorpten (tussen 4 en 6 triljoen dollars), tot een minimum kan doen zakken en met het vrijgekomen geld de absoluut noodzakelijke infrastructuurwerken kan financieren, dan wordt hij de beste VS-president sinds Reagan. Er zullen minder oorlogen uitbreken, de relatie met Poetin wordt hersteld, wat de economische toestand zal verbeteren. Hopelijk trekt hij ook van leer tegen de islam en toont hij Europa hoe dat moet. Meer moet dat voor mij niet zijn. En ik zie liever zo’n president dan een nar aan een zijlijn.
Heer Sanctorum
Een van de uitspraken die mij na de verkiezing van Trump het meest ‘ontroerde’ was er een van een Amerikaanse sheriff die zei (ik probeer mij zijn woorden zo goed als mogelijk te herinneren) : “Trump spreekt eerst en pas daarna denkt hij na, dit in tegenstelling tot de traditionele politici, die wanneer men hen een vraag stelt, eerst nadenken – Wat moet ik antwoorden om de lijn van het partijbureau te volgen? Wat moet ik zeggen om politiek correct over te komen? – en pas daarna antwoorden. Zij spreken dus met hun hoofd en niet met hun hart, zoals Trump dat doet.” Nu weet ik wel dat het niet altijd te prefereren is te antwoorden met je hart, maar het is wel … euh … verfrissend.
Ik vermeld hier ook nog een optreden van europarlementariër Kathleen Van Brempt in De Zevende Dag van zondag 13 november. Van Brempt bekloeg zich over het feit dat het beslissingsmechanisme in het Europees Parlement erg traag verloopt omdat al die verschillende lidstaten het eerst eens moeten zijn met een nieuwe beslissing. Dat moet volgens haar anders: een kleinere groep beslissers moet meer bevoegdheden krijgen opdat alles sneller zou gaan. Die mevrouw heeft het dus nog altijd niet begrepen.
De Brexit en de overwinning van Donald Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben de blindgangers, navelstaarders en wegkijkers van de politieke en culturele elite totaal van de wijs gebracht. De arme gelovigen van de politiek correcte kerk zitten in zak en as. De democratie levert niet meer de door hen gewenste resultaten op. In het Nederlandse tv-programma De Wereld Draait Door fulmineerde cultuurhistoricus David Van Reybrouck dat 2016 “het slechtste jaar voor de democratie” was sinds 1933 – toen Adolf Hitler aan de macht werd gestemd. Zo kennen we de “linkse democraten” – als er iets gebeurt of wordt gezegd dat hen niet bevalt dan halen ze prompt de Godwin van het hakenkruis boven. Democratie mag en moet – behalve als het resultaat niet past in het politiek correcte kraam. Dan vallen de “democratische” maskers en tonen de poco’s plots hun ware gelaat – dat verdacht veel lijkt op dat van Stalin of Pol Pot.
Wat die zelfverklaarde elite vooral stoort is dat de “weldenkende media en kwaliteitskranten” bij de Brexit en de Amerikaanse presidentsverkiezingen volledig de mist zijn ingegaan. Denk maar aan The New York Times die de dag van de verkiezingen nog kopte dat de overwinning van Hillary Clinton voor 94% zeker was. Tja. Wie leest die vod voortaan nog? De officiële media hebben hun greep op het gepeupel verloren. Hun gezag is bij de “man in de straat” gedaald tot het nulpunt. Het tegenstemmend gespuis laat zich “desinformeren” door “vooringenomen en verdachte bronnen” op het internet. Wie volgens de “linkse democraten” niet de heilige verzen van The New York Times of De Morgen of De Standaard leest – en weigert het stemadvies van die kranten te volgen – is doodgewoon “slecht geïnformeerd”. Zo eenvoudig is dat. En dit simplistische wereldbeeld van de zelfverklaarde “intellectuele” elite gaat natuurlijk gepaard met een demonisering van de tegenstander. Het internet is het speelveld van satanische krachten. Daar moet je het arme volk tegen beschermen. Neem nu de nieuwssite Breitbart News. De oprichter ervan – Steve Bannon – is door Trump tot toekomstige chef politieke strategie van het Witte Huis aangesteld. En dat brengt de “weldenkende media en kwaliteitskranten” tot blinde razernij. Ze gaan in hun demonisering van de man net niet zover dat ze hem tot een tweede Joseph Goebbels bombarderen. En Breitbart News wordt zonder omwegen als “antisemitisch, seksistisch en racistisch” gebrandmerkt. Zo staat het in alle “weldenkende media en kwaliteitskranten”. Ze schrijven het gewoon blindelings van elkaar over. Net zoals in Nederland de nieuwssite Geenstijl als de baarlijke duivel wordt afgeschilderd. Maar alle mensen in mijn omgeving die net als ik regelmatig Breitbart News of Geenstijl raadplegen weten wel beter. Voor de eerste keer in de geschiedenis worden we keihard en zonder blad voor de mond geïnformeerd over alle vieze potjes die vroeger zedig bedekt bleven. Raadpleeg die media zelf maar eens – een ware verademing! Ze voeren een guerrillastrijd buiten de verstikkende wierook van de “weldenkende media en kwaliteitskranten” – die zelf de echte onderzoeksjournalistiek al decennia geleden hebben opgegeven.
De reactie van de politiek correcte elite en hun slippendragers van de pers laat zich raden. Op 10 november kopte Vrij Nederland: “Het probleem van de democratie ligt bij de kiezers”. En dan laat het “kwaliteitsblad” uitgebreid “politiek filosoof” Jason Brennan aan het woord. Deze vindt dat de slecht geïnformeerde kiezer niet evenveel te zeggen zou mogen hebben als de goed geïnformeerde kiezer. Het “kwaliteitsblad” Humo neemt het artikel vier dagen over onder de kop: “Na de Trump-triomf: is democratie de beste regeringsvorm of is er iets beters?” Het blad laat er geen twijfel over bestaan: “Het zou weleens goed kunnen zijn voor achtergestelde groepen wanneer we hun stem minder zwaar laten meetellen.” Met andere woorden – wie zo dom is om niet De Morgen of De Standaard te lezen kan maar beter het stemmen overlaten aan de mensen die daar wél verstand van hebben. Zoals bijvoorbeeld “gediplomeerde filosoof” Hugo Matthysen – die in hetzelfde nummer ook zijn verplicht nummertje mag opvoeren. Afschaffen dus – dat onnozele systeem van “one (wo)man one vote”. De fout stemmende plebejers weten niet wat goed voor hen is. De “Humo sapiens” weet dat veel beter en zal dus wel in hun plaats stemmen. Of hoe een pleidooi voor de afschaffing van de democratie door de politiek correcte “democraten” ook nog eens mooi verpakt wordt als “sociale bewogenheid”.
Voor wie het nog niet wist – wordt nu hopelijk duidelijk waar de vijanden van de democratie en van de “gewone mensen” zitten. In de pluchen zetels van krantenredacties. In de ivoren torens van de traditionele politiek. Zoete broodjes bakkend met de machten van de globalisering. Tijd voor een revolte!
Goed gezegd. Meer van dat.
Zeer to the point. Zouden Bart Eeckoudt en Co het lezen ? Stuur ze het eens door, je weet nooit dat er uiteindelijk toch eentje van zijn paard gebliksemd wordt.
Schoeters kan gerust van plaats ruilen met Sanctorum. “De Media” waren verblind door eigen gelijk. Nu is er een ander deel van de intelligentsia dat het eigen gelijk opeist. Waar is de zelfkritiek gebleven?
Pingback: Hoeveel van hetzelfde kan een mens verdragen? | Golfbrekers
Doen alsof Donald Trump de mening van degenen voor wie hij zegt op te komen deelt, is er niet weinig over. Evenzeer als de elite die hij zegt te bekampen maakt hij daar zelf ook deel van uit en zal zijn business model evengoed gebaseerd zijn op het verdelen van cadeaus links en rechts, ten minste als hij er van overtuigd is dat die hem later dubbel en dik zullen terugbetaald worden.
Dat wij anderzijds in de traditionele pers worden bekogeld met zelfverklaarde specialisten is natuurlijk wél een punt. Helaas zie ik daar geen positieve evolutie in. Welke krant kan zich journalisten veroorloven die de tijd krijgen om een item in de diepte te analyseren?
Het grootste deel van de pers en de politiek trekken daarbij aan hetzelfde zeel: verandering tegengaan en als de dood zijn voor lange termijn visie.
Ik wacht nog altijd op het eerste lange en diepgravende essay binnen de onderzoeksjournalistiek over de islam. Nu mogen zelfs journalisten economie als Ruben M in De Standaard over de islam schrijven. Je weet niet wat je leest! Het gevecht om de waarheid (die door postmodernen niet gezocht wordt omdat ze volgens hen niet bestaat, o paradox!) is fel. Er is een cultuuroorlog bezig. Als ‘moderne’ geloof ik er nog altijd in. Ik ben niet te lui om me in te lezen over een thema, zonder parti pris, sine ira et studio. Ik wil gewoon wéten, een rare attitude allicht…. De postmoderne journalist echter vertrekt van zijn parti pris. Hij is een agitator eerste klas, een missionaris van de politiek correcte ideologie, een postmoderne stalinist. Maar het démasqué van dat soort arrogant-postmoderne journalist is begonnen.
Wat de doorsnee mens niet beseft is dat, een goede fantastisch geloofwaardige goochelaar, steeds een goochelaar blijft. Het zit in ons om ons te laten vangen.
De MAINSTREAM MEDIA hebben gewoon hun DOODSVONNIS bekrachtigd. Over 5 jaar (goldonomic.be) zijn de BRT, CNN, ABC, FOX, CNBC, de Tijd, Trends/Knack, De Standaard, Washington Post, Le Monde, The Telegraph,…ER NIET MEER. Met INTERNET beleven we de grootste verschuiving sinds de boekdrukkunst. Destijds heeft de boekdrukkunst het Protestanisme doen geboren worden. Wat NU geboren heeft, krijgt straks wel een naam!