“Mevrouw Partyka, het is goed dat u af en toe op de knieën zit, maar ik zou dat toch voor een andere gelegenheid voorbehouden”. Deze schuine mop voltrok zich toen Patrick Dewael (open-VLD), indertijd Kamervoorzitter, Katrien Partyka (CD&V) terechtwees die op haar knieën zittend met een collega overleg pleegde. Daarop volgde wat feministisch protest en gesakker over seksisme in de politiek, maar Dewael maakte er zich met een kwinkslag van af: er zat helemaal geen seksuele allusie in zijn opmerking, hij doelde op het “knielen in de kerk”. Woehaha, gelach op alle banken, behalve deze die naar intieme spray ruiken, neen, nu ben ik zelf bezig.
Diezelfde Patrick Dewael, nu met de kepi van fractieleider, veroordeelt echter met klem de tussenkomst van zijn partijgenoot Luk Van Biesen. Die zou gisteren in een kamerdebat naar SP.A-fractieleider Meryame Kitir (SP.A) gesneerd hebben dat ze maar “terug naar Marokko moest keren”. Groot tumult, heel de Wetstraat staat op stelten, al weet niemand zeker behalve Van Biesen zelf wat hij gezegd heeft: er bestaat geen enkele opname van, het was Kristof Calvo die bij de voorzitter ging klikken en er een zaak van maakte.
Kleuterklas
Ach, het dit en dat van het debat. In feite ging de discussie over de sluiting van Caterpillar, maar vermits daar toch niets meer aan te doen is en de voltallige kamer in geeuwmodus ging, kwam het “racisme”-incident zeer gelegen, en nog het meest voor de politieke verslaggevers. Lees de kranten er vandaag op na: het lijkt wel alsof er hier een staatsgreep is gepleegd. De Standaard gooit er een volle voorpagina tegen aan, en vergelijkt de uitspraak (die dus vooral door groenen en socialisten is gehoord) met de racistische tweets rond de dood van de jonge Marokkaan in de vakantietijd. Kwestie van er wat emosaus aan toe te voegen.
Nu is Luk Van Biesen niet bepaald een politicus van het eerste garnituur. Hij is wat men noemt een backbencher, een stuk politieke folklore dat naar verluidt dikwijls naar drank ruikt, want de parlementaire lunches worden niet met water besprenkeld, en dat zou ook zijn spraakzaamheid gisteren danig bevorderd hebben.
Toch wil ik principieel zijn verdediging in deze opnemen. Het parlement is per definitie censuurvrij en zelfs beledigingen of scheldpartijen vallen onder juridische immuniteit. Dat staat zo in de grondwet. Daar hoort natuurlijk ook een dosis kinderachtige praat bij (Hilde Crevits versus Caroline Gennez: “Ge zijt ne flipflop”) want deze vergaderingen, zowel de federale als de Vlaamse, hebben gewoon een hoog kleuterklasgehalte, ik verwijs nog eens naar Calvo en zijn behoefte om te vertellen dat Luk weer in zijn broek heeft gedaan.
Ten gronde echter, zelfs al zou Van Biesen gezegd hebben “Ga terug naar Marokko”, denk ik dan: Et alors? Als politieke tegenstellingen en botsende meningen niet meer aan bod mogen komen in het parlement, waar dan wel? En moet dat persé in een humorloos, omzwachteld Wetstratees gebeuren, erop lettend dat er geen zere tenen geraakt worden? Of is de vrijheid om daarbuiten te gaan alleen het voorrecht van Filip Dewinter, zwaaiend met de Koran (“Dit is een license to kill, de bron van alle kwaad.”)? Of van Patrick Dewael, als het over knielende vrouwen gaat?
Ik heb veel sympathie voor mevrouw Kitir, weliswaar met Marokkaanse roots maar in Maasmechelen geboren. Ze wil zelfs niet als “allochtoon” beschouwd worden en is naar het schijnt de enige in het federaal parlement met een arbeidersverleden (Ford Genk). Chapeau. Maar ze moet niet kleinzerig doen, en beseffen dat een democratie ook mensen als Luk Van Biesen dient te verdragen, of Filip Dewinter, of Jean-Pierre Van Rossem die tijdens de eedaflegging van koning Albert II: “Vive la République!” riep. Sterker nog: we hebben ze nodig, want een debat dat zich houdt aan de krijtlijnen van het politiek fatsoen is meer iets voor het Turkije van Erdogan, als ik deze dooddoener nog eens mag gebruiken.
Voor de rest vind ik het erg dat dit ‘incident’ hét politiek feit van de dag is, alsof de dames en heren niets anders om handen hebben. Het is ronduit onbetamelijk om hier een staatszaak van te maken. Van Biesen moet zijn excuses niet aanbieden, Kitir moet hem gewoon van antwoord dienen in plaats van de martelaar uit te hangen. Ze is toch niet op haar mondje gevallen dat ze moest gaan uithuilen bij Linda De Win.
Mij ergeren overigens vooral de parlementsleden die indutten, gewoon hun kat sturen, of zich laten gebruiken als stemmachine. Ik eis in elk geval dat de man of vrouw die mij daar vertegenwoordigt, zich niét aan de politiek-correcte discipline houdt, gewoon omdat ik dat ook niet doe. Straks moet ik nog voor Van Biesen gaan stemmen, god beware me.
Acta Sanctorum 
Het is zelfs geen feit, het is een – als het dat al was – een uitspraak waar we ons allemaal aan bezondigen “Ga terug achter uw toog staan.”, “Ga terug naar uw zandbak.”, “Ga terug naar de kleuterklas.”. Ik catalogiseer zulke uitspraken in die sectie. Of Van Biesen die gedaan heeft of niet, speelt geheel geen rol, het maakt deel uit van de normale menselijke conversatie, die na een, al dan niet, besprenkelde lunch, de ether vult. Veelvuldig, overal, en dus waarschijnlijk ook gebeurlijk in “’t parlement”. Het zegt veel meer over onze politieke verslaggeving dan over Van Biesen als mens, en of hij al dan niet ongenuanceerd uit de hoek is gekomen op een moment waar hij dit beter niet had kunnen doen. Wie heeft dit nog niet gedaan? En aan mevrouw Kitir en onze veramelde poco-pers wens ik te melden dat iedereen het recht heeft te beledigen en beledigd te worden. Et alors?
Meteen al na de eerste schermutseling dacht ik, nu gaan we het krijgen! En inderdaad: de gazetten waren te klein. Zo voorspelbaar, zo vréselijk politiek correct, zo dankbaar ook voor al die politici die nog eens konden bewijzen welke hoogstaande morele principes ze aanhangen.
Het is godverdomme een schande. Ik heb de radio afgezet. Het leek wel of VB Kitir ter plekke had gemolesteerd. De onophoudelijke verontwaardigde reacties, uur na uur, zijn totaal niet in verhouding met de ernst van het incident. Nog erger : die blaaskaken van journalisten, die permanent de macht van het medium misbruiken om te bepalen welke gedachten of opinies in de samenleving aanvaardbaar zijn, spelen voor scherprechter in een publieke liquidatie zonder vorm van proces van een democratisch verkozen parlementslid. Dit is intellectuele terreur en dictatuur.
En dan Rutten. Laf loopt ze het journaille achterna, en schiet zichzelf in de voet. Na Turtelboom, Van Biesen, carrière geruineerd door de pennenlikkers.
Stel dwazen. Want welke jonge geëngageerde, getalenteerde en intelligente jonge mens wil nu nog de politiek in, als je voor één verkeerd woord door de politiek correcte meute van Journalisten publiek aan de schandpaal genageld wordt. En hoe rechtser je bent, hoe groter het risico.
De gevolgen zijn al geruime tijd zichtbaar. Alle partijen hebben het moeilijk om echt getalenteerde en waardevolle mensen aan te trekken, niet in het minst open VLD, die straks bompa De Croo van armoe nog een paar jaar in het parlement zal moeten houden. En sorry, maar Kitir is géén waardevol fractieleider, en staat symbool voor de intellectuele bloedarmoede in de politiek. Haar interventies staan bol van de hysterisch verontwaardigde cliché’s van linkse jongens en meisjes. De essentie van de kritiek is altijd dat we eigenlijk terug zijn in de tijd van Paster Daens. Misschien heeft ze het incident wel dankbaar aangegrepen om haar volstrekt belachelijke interventie vol verkeerde cijfers over de tewerkstelling in dit land te maskeren. En Kitir had die job nooit gekregen mocht ze blond, autochtoon en bankbediende zijn geweest.
Godverdomme? Gotferdoemme?
Wie zal de eerste zijn om “allahverdoemme!” te roepen in de praatbarak? (Zelf molenstenen
meebrengen a.u.b!)
Of: “Mohammed nog aan toe zeg!”
Of: “In Mohammedjes tijd”….
“bitje poeppen, niks betale”, was het eerste dat ze leerden, in de tijd toen ze hier begonnen binnen te sijpelen.
De zoveelste generatie zet dat nu letterlijk in de praktijk om denken we dan, bijvoorbeeld bij oudejaarsfeesten in Keulen.
“Sinds mei ’68”, moet er op elk (rand- en sub)maatschappelijk gebied INSPRAAK zijn. De oeverloze inspraakorganen en dito -vergaderingen zijn niet meer bij te houden ! Maar één onwelgevallige (?) UITSPRAAK, ho maar… Als er niet meer ‘geparlement’ mag worden, hou dan jullie wafel.
Akkoord met ieder woord!
Ochottekes toch. Nieuws uit de praatbarak in Brussel. VLD-parlementslid Luk Van Biesen (who?) zou SP.A-fractieleidster Meryame Kitir (who?) heimelijk hebben toegebeten dat ze maar terug naar Marokko moest gaan. Hij bedoelde waarschijnlijk: oprotten – maar dat woord durft hij niet te gebruiken. En Kristof Calvo – altijd de beste en braafste leerling van de klas – is dat aan de meester gaan vertellen. Resultaat: het hele kleuterklasje stond op stelten. Ochottekes dus. Wat aan heel dit amateuristische schooltoneeltje opvalt is de totale onbetekenendheid van alle protagonisten. Het halfslachtig en stamelend gefluister van boosdoener Luk – die blijkbaar niet luidop durft te zeggen wat hij denkt. De gekwetste krokodillentranen van papkind Meryame – die niet in staat is haar pestkop zelf van antwoord te dienen. En het gluiperig gedrag van klikspaantje Kristof. Dan waren het vroeger andere tijden! In 1972 brulde kamervoorzitter en socialist Louis Major naar Nelly Maes: “Wijven moeten niet zoveel complimenten maken!” Luid applaus op de banken van de socialisten – en Louis kreeg na zijn dood een standbeeld in het Antwerpse Stadspark. Ja – toen waren sossen nog echte venten uit 1 stuk. Je zegt wat je denkt – luidop en onverbloemd. En niemand vraagt je achteraf om je met de kont omhoog te verontschuldigen. Nee – je krijgt er van de kameraden nog een standbeeld bovenop! Misschien had schooljongen Luk schoolmeisje Meryame gewoon open en bloot moeten toeroepen wat Pim Fortuyn ooit tegen een journaliste zei: “Ach mens, ga lekker naar huis, koken!” En misschien had Meryammeke aan Lukske moeten antwoorden wat Geert Wilders ooit in de Nederlandse Kamer tegen premier Rutte riep: “Doe eens normaal man!” Beter dan de schertsvertoning die de modale en moegetergde Belgen nu krijgen voorgeschoteld door partij-creaturen en propagandamedia-creeps. Ik zou aan de politici, journalisten en “opiniemakers” willen zeggen: “Doe eens normaal jongens en meisjes! En maak niet zoveel complimenten!”
De postmoderne journalisten hebben hun werk grondig gedaan, jongetje Calvo op kop: de multiculturalistische staatspedagogie in de strot van de geformatteerde burger wringen. Van Biesen is nu een staatszaak en de hypocriete verontwaardiging voor zijn straattaal zou in een roman van Orwell passen. Die wordt vooral te onpas geciteerd maar geen politicus heeft deze scherpe analyticus echt begrepen. En impliciet is de onnozele gedachte: kijk mij eens nobel zijn want ik ben een antiracist!. Ik oreer vanop mijn morele krukje. Somers zei zelfs dat hij beschaamd was. Gratuiter kan niet. Onze samenleving wordt gekuist en hygiënisch gemaakt, alle rebelse recalcitrantie wordt geweerd, waardoor niemand nog durft te zeggen waar het op staat. Ik denk spontaan aan het werk van de Duitse romanist Victor Klemperer. Wat we nu meemaken is een postmoderne versie daarvan.
Kan je dat misschien ook eens in gewone woorden zeggen, of ben je daar niet toe in staat?
Blijkbaar ben je je eigen taal eigenlijk niet echt meester. Of wil je absoluut alle anderen overbluffen met je Nederfranglais?
Het wordt tijd dat je eens in de leer gaat bij een inlander die je écht Nederlands bijbrengt!
Me neet genóg aondach sjink aon ’t feit tot tekste altied gesitueerd zien in e netwèrk vaan aander tekste. Ze zien gesjreve in ’n specifiek vocabulair die behuurt bis ’n bepaolde treditie of zjus tege häör in geit en d’r mèt perbeert te breke. Heer vervolg tot tekste altied reagere op veuraofgaonde tekste of zjus die tekste perbere te negere. ’t Is daorum essentieel, zoe stèlt heer, percies te weite wat veur intenties de teks heet: breek ’t mèt tradities, zoe jao mèt welke en wiezoe? Zoe nein, wiezoe neet? Reageert ’t bewös op bepaolde tekste? Zoe jao, welke en wiezoe? Zoe nein, wie en wiezoe? Etcetera.
Dikdoenerij en flauwekul, makker.
Mensen zoals jij trachten onze taal terug te brengen naar een reeks versnipperde streektaaltjes vermengd met Nederfranskiljons. Eigenlijk gewoon omdat ze hun eigen taal niet meer beheersen, noch het ooit gedaan hebben.
Aanhalingen:
– gesitueerd, vocabulair, treditie-tradities(?), reagere, essentieel, percies, intenties, etcetera,
Al dit onnodig Nederfranglais kan moeiteloos in echt Nederlands verwoord worden.
Alleen achterlijken trachten mee hun eigen taal naar de verdoemenis te helpen met onnodig geleende prutprietpraat.
Posmodernisme is ’n strouming in de filosofie en de kuns die gezeen weurt es ’n reactie op, of de logische veurtzetting vaan, ’t modernisme. Kontent mit?
Calvo is voor mij nog het grootste kalf.
Jamaar, ging het eigenlijk niet over iets helemaal anders? Ging het niet over het feit dat de Walen brugpensioen willen voor die paar duizenden die nu op straat komen te staan? En hadden de Vlamingen (in casu de liberalen) al niet gemompeld dat zoiets niet meer kan? Waarop de Walen vinden dat hun arbeiders gediscrimineerd worden t.o.v. die van Ford Genk? Was dat niet de kern van de zaak? En dan wordt erop gewezen hoe onrechtvaardig het wel niet is dat al die goed opgeleide en hyper gespecialiseerde arbeiders na jaren trouwe dienst met niets op de keien komen te staan. Waarop een geërgerde liberaal dan zegt: ‘Laat ze dan teruggaan naar het thuisland, als het zulke puike arbeiders zijn!’ Dat moet zowat de context geweest zijn; ik kan mij dat levendig voorstellen. En dan krijgen we een storm in een glas water (OMG! ’n racistische rat in de kamer!), maar geen woord over het eigenlijke probleem, nl. gaan wij in deze teruggrijpen naar het brugpensioen? Daar ligt het kalf gebonden en met een eXtra shot politieke correctheid en zweren op het communicantenzieltje los je deze situatie niet op…
De tekst van Johan en de vorige reacties laten zien dat er ook nog mensen zijn met gezond verstand en mensenkennis. De scène in het parlement hoorde thuis in een animatiefilm voor kinderen.
De opmerking van de gedupeerde volksvertegenwoordigster met overigens toch een zeer aimabel voorkomen, met name wat er geacht wordt te doen wanneer er werkgevers zijn die werknemers niet in dienst willen nemen, was zo te zien wel raak, en genereerde het gekende stereotiepe hij/zij verhaal…
Het ‘onfraaie zinnetje’ dat daarbij als aanstoot van ergernis diende, wijst toch ook op een gebrek aan ruimdenkendheid die men zou menen te moeten kunnen aantreffen in de rangen van een politieke partij met een ‘open’ ingesteldheid… Wie enig besef heeft van de culturele rijkdom van het gebied grenzend aan de Middellandse Zee (Arabisch-Andalusisch Spanje, de Maghreb, …), weet wat hier bedoeld wordt. Misschien moet men op radio en tv in dat opzicht wat minder culturele wansmaak etaleren! Cultuur is eigenlijk een product van vervreemding, wat ook deze reactie is…
Dat de man of de vrouw in de straat op die manier zijn of haar ongenoegen ventileert en tezelfdertijd daarmee politieke kleur bekent, is wat mij betreft oké. Naast het Parlement wordt immers ook in de straat aan politiek gedaan, een perfecte opvulling van de leemte, voor een stuk ontstaan door gebrek aan daadkracht in de politiek. Politici echter die in het verleden voor het brengen van hun politiek discours daarop inspeelden, moesten het op deze blog nog ontgelden…
Eind goed, al goed, zou men haast gaan denken, en ‘les excuses sont faites pour s’en servir, n’est-ce pas? Misschien moet de Kamervoorzitter naast de parlementaire zitting beslist toch eens een culturele happening organiseren, iets Oriëntaals uit het lichtere genre?!
Hier alvast een voorproefje… De zangeres hier heet Jamilah. De muziek is Egyptisch, uit het album Daret El Ayam van Umm Kulthum, een destijds bij het volk zeer geliefde zangeres met internationale allures. Ook de danseres begeeft zich zo te zien op de internationale bühne, in het Westen dan.