Twee keer op korte tijd gaan beelden uit de Arnhemse dierentuin Burgers’ Zoo de wereld rond. Twee keer gaat het om zogenaamde mensapen die een ‘opmerkelijk gedrag’ vertonen.
Het eerste geval betreft een groep chimpansees die een drone-met-camera neerhalen terwijl die boven hun verblijf cirkelt. Onder het motto ‘genoeg is genoeg’ had de groep het ding eerst nauwkeurig geobserveerd tijdens een testvlucht. Daarna zochten ze voldoende grote stokken en bewaarden die op een onopvallende plek. Toen de kiekjesmakende drone opnieuw naderde, deden ze eerst alsof ze hem niet zagen, om dan plots met een paar welgemikte stokslagen de vliegende indringer te ‘neutraliseren’. De grimas van het wijfje (!) dat de genadeslag toedient, vertoont geen angst, maar wel koelbloedigheid en vastberadenheid. Straf staaltje van gecoördineerd tactisch inzicht, maar ook van solidariteit en, nu ja, gevoel voor privacy en integriteit bij een groep die toch in gevangenschap leeft. Niet zozeer het gedrag van de mensapen, maar wel de wereldwijde consternatie is opvallend, waarbij de vraag rijst: ‘waar is het in de evolutie misgelopen?’ Want ja, drones en camera’s behoren tot de vaste uitrusting van het systeem, wij aanvaarden ze wél, als onderdelen van een maatschappijstructuur waarin de groep niet zozeer solidair optreedt, dan wel hiërarchisch en repressief tegen haar eigen leden.
Gaat u een drone afschieten die uw tuin overvliegt? Ik dacht het niet. Om dezelfde reden dat u ook de facebookverklaring klakkeloos onderschrijft i.v.m. verzaking van privacy, of dat u juicht wanneer de stad Antwerpen haar idee van ‘totale burgermonitoring’ ontvouwt.
We zijn het afweerinstinct totaal kwijt gespeeld, dat ons moet beschermen tegen externe maar ook interne uitwassen van macht, agressie en usurpatie. We laten begaan en evolueren van groep naar kudde.
Tweede voorval. Een paar dagen geleden sterft in datzelfde dierenpark een pasgeboren gorillajong. Wetenschappers willen het zo snel mogelijk uit de groep halen voor een onderzoek, maar de apen laten niemand toe en blijven de moeder en het dode jong koesteren,- de moeder zelfs aan de borst. Weer valt onze mond open van verbazing en worden er zware theorieën geopperd over het rouwproces bij dieren, alsof de mens de enige soort zou zijn die dood en verlies emotioneel ervaart. Dat is natuurlijk niet zo, al zijn de cleane industriële slachthuizen op dat Cartesiaans idee geïnspireerd. O ja, we koesteren gevoelens voor onze soortgenoten. Een foto van een verdronken kind leidt drie dagen wereldwijd tot krokodillentranen, om dan weer plaats te maken voor nieuwer nieuws en ander sentiment. Wie een kind verliest, mag drie dagen thuis blijven van het werk. ‘Klein verlet’ heet dat. Brave new World, we zijn erop vooruit gegaan.
We zouden ook nog kunnen opmerken dat in beide verhalen een vrouwtjesdier de hoofdrol speelt. Ook hier is een en ander misgelopen in de verdere afloop van de evolutie. En zo blijkt hoe die apen ons te kakken zetten en de rollen omkeren: ze zijn ‘beschaafder’ dan wij, gemeten aan onze eigen morele normen nog wel.
Het vermoeden rijst dan, dat de apen van Arnhem en elders alle redenen hebben om ons te observeren, als ontaarde soort van pretentieuze stoethaspels die wel een ruimtetuig op een komeet kunnen doen landen, maar de shit op hun eigen planeet niet opgekuist krijgen. Dat zag ik al in de ogen van die gorilla, toen ik als tienjarig jongentje de Antwerpse zoo bezocht. Het apenkot als plek van evolutionaire kortsluiting. We kijken, maar worden ook bekeken, doorheen de vitrines van het zoölogisch instituut. Zij zijn gevangen, maar wij misschien nog meer, in ons eigen waanbeeld en humanistische hybris. Elke dag live mee te maken.
Burgers’ Zoo: als aap zou ik niet meer bijkomen van het lachen.
Acta Sanctorum 
Mensapen zijn slimmer dan mensen, dat is bekend. Daarom geloven ze ook niet in de multiculturele dwaasheid. Chimpansees en bonobo’s, die totaal verschillende gedragingen vertonen (agressief tegenover zachtmoedig, mannelijk tegenover vrouwelijk), zijn 2 miljoen jaren geleden uit elkaar gegaan en sedertdien hebben ze zich niet meer vermengd, goed wetend dat dit enkel tot grote problemen en waarschijnlijk tot uitroeiing van één van beide soorten zou leiden. Europeanen, in casu linkse ideologen en christenen, kunnen uit deze dierlijke wijsheid een belangrijke conclusie trekken, maar dom als ze zijn zullen ze nalaten dat ook te doen. Vreemd hoe voorspelbaar het menselijk gedrag is: liever aansturen op oorlog en massaslachting dan tijdig in vrede uit elkaar te gaan.
“Entre lions on ne senge pas” alhoewel eerlijkheidshalve dit van Vincent Van Gogh komt brief 43 aan Rappard….maar vind dit voor deze site wel toepasselijk …
Met betrekking rouwproces 3 dagen klein verlet, heeft het geen zin om daar iets aan te veranderen….enerzijds wie gaat dat betalen? Maar belangrijkste reden toch… omdat rouwprocessen zeer verschillend verlopen en niet tijdsgebonden zijn, zich in verschillende fases kunnen manifesteren…de weerslag soms maanden later komt en voor sommigen net te kunnen gaan werken beter helpt… Trouwens hebben we daar een voldoende onderbouwd medisch netwerk voor … De mogelijkheid om met een gespecialiseerd iemand desgevallend te kunnen praten, iets waar grotere bedrijven mee bezig zijn of over denken beter. Dit naargelang noodzakelijkheid en niet onmiddellijk gekoppeld aan de tijd van overlijden lijkt me meer met de realiteit overeen te komen… als moeder van kan dit als een vooroordeel beschouwd worden, maar eigen ervaring sluit hier toch bij aan….