Islam, armoede en veel kinderen: we komen ze steeds samen tegen.

‘We moeten niet kweken als konijnen’, sprak paus Franciscus onlangs op zijn eigen symptahieke no-nonsense manier. Deze Christelijke boodschap zal alleszins niet aankomen bij de mondiale moslimgemeenschap.

Uit het pas uitgebrachte rapport ‘The Future of World Religions: Population Growth and Projections’ blijkt de islam enorm in de lift te zitten: zijn aantal groeit twee keer zo snel als die van alle andere religiën samen, het atheïsme meegerekend. Vanaf 2070 zullen er wereldwijd meer moslims dan christenen zijn. Mijn water zegt dat het nog sneller zal gaan, want de bekeringsprocessen zijn daarin niet meegerekend.

Frustratie en revanchisme

Nu lijkt het vanuit politiek-correct standpunt niet netjes om demografie te koppelen aan religies want we zijn allemaal mensen, nietwaar. Maar cijfers zijn één zaak, ze kunnen lezen en interpreteren is een ander.

Daartoe is een tweede statistiek interessant. De VN hebben zopas hun World Population Prospects vrijgegeven: een prognose over de evolutie van de wereldbevolking. De cijfers zijn toch wel alarmerend: momenteel zijn we met 7 miljard, in 2030 zullen we met 8,6 miljard zijn. In 2050 met zo’n 10 miljard. En in 2100 met 12,5 miljard. In een eeuw tijd zal de wereldbevolking dus zowat verdubbelen.

De regio’s waarin deze steile opgang zich voltrekt zijn bovendien de armste: Afrika (vooral Nigeria , Tanzania, Ethiopië), plus Indonesië, Indië en Pakistan. De reden is klassiek: ontbrekende voorbehoedsmiddelen, seks als enig plezier in een hard bestaan, en vooral: de noodzaak aan arbeidskrachten die steeds grotere gezinnen moeten onderhouden, met o.m. kinderarbeid als gevolg.

Maar laat uitgerekend deze regio’s nu deze zijn waar de islam domineert, en ook dat is niet toevallig: een strenge godsdienst geeft structuur aan een samenleving die materieel aan de grond zit. Naast zuiverheid en onthouding zijn echter frustratie, revanchisme, haat tegenover het decadente Westen en de bijbehorende geweldcultuur inherent aan de armoedereligie. Boko Haram terroriseert de eigen bevolking, IS gaat op veroveringstocht, en op de Middellandse Zee zwalpt een restant die de koek in het Westen zelf wil halen.

Méér materialisme?

Zo blijken de succesrijke islam, de armoede in de derde wereld, de exponentiële groei van de wereldbevolking, migratie én het terrorisme aan elkaar gerelateerd. Sterker nog: ze versterken elkaar en jagen de curve verder de hoogte in. Hoe die spiraal stoppen? Een nieuwe kruistocht (door de familie Bush trouwens al begonnen)? Ons verschansen achter hoge muren? Maar Europa zelf kampt met een enorm vergrijzingsprobleem en heeft arbeidskrachten nodig. Grootse geboortebeperkingscampagnes? Ach, het missionarissentijdperk is al lang voorbij. Massaal geld injecteren in de derdewereldeconomieën (en dus zelf een deel van onze welvaart prijsgeven)?

Feit is dat de armoede hét kernprobleem is, en dat de islam ‘maar’ als een uitlaatklep en katalysator fungeert. En neen, dit is niet eens een islamofoob standpunt: ooit was het Christendom dé religie van armoede en verzaking, vandaag is haar rol met groot succes overgenomen door de ramadan-beoefenaars. Religie blijkt een uitstekend middel om paupers te solidariseren én te mobiliseren. Ze verinnerlijkt armoede tot pauperisme, ascetisme en cultus van de achterlijkheid. Vooral vanuit rechts wordt daar veel onzin over gedebiteerd, en wordt een groteske ‘Clash of civilisations’ afgekondigd. Terwijl het succes van de islam vooral economische wortels heeft, iemand zou daar nog eens een degelijke Marxistische analyse over moeten maken.

OK, zoek een wondermiddel dat de bevolkingsaangroei stopt, het terreurprobleem oplost, de massamigratie afremt en iedereen op deze aardkluit een menswaardig bestaan verzekert. Dat laatste eerst. Merkwaardig genoeg komen we dan uit op méér materialisme: iedereen een job, een waardig inkomen, een auto (liefst op schone energie), alfabetisering, een smartphone en een facebook-account, vrouwen aan de pil. In Indië zal het bijvoorbeeld spannen: doodarme regio’s, de islam in opmars, maar ook een boomende economie en een groeiende middenklasse die aan religie geen boodschap heeft. Een wedloop die ons mateloos moet interesseren.

Kom niet af met ‘nieuwe spiritualiteit’, ‘onthechting’ en ‘waardering van het immateriële’: je moet eerst van de welstand geproefd hebben voor je matigheid echt kan waarderen, anders komen de pastoors en de imams de lege magen masseren. Staar u vooral ook niet blind op de Koran, de sharia en allerlei theologische prietpraat: het gaat vooral om miserabilisme, rancune en een behoorlijke portie banale domheid, eigen aan ondervoede hersenen.

‘Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral.’, zei Bertold Brecht. Dieren planten zich voort als er overschotten zijn, mensen als er een tekort is. We zijn nu eenmaal geen konijnen. Dus geen vrijgevigheid maar welbegrepen eigenliefde. Kraak de ramadan, verjaag de hongerprofeten en vul de magen. Ontwikkeling is het toverwoord.

Advertentie