Nep-pillen tegen ingebeelde problemen (te weinig facebookvrienden, slecht zomerweer, gebrekkige wi-fi, uw moppen slaan niet aan, een natte toiletbril, het gras van de buren is groener…): ziedaar een bijzonder geslaagde actie van het Aids Fonds om ons erop te wijzen dat onze ‘First World Problems’ grotendeels ingebeelde luxe-problemen zijn van verwende nesten die er eigenlijk geen echte hebben.
Inderdaad, terwijl de grote hoop van AIDS-lijders geen toegang heeft tot geneesmiddelen o.m. door de patentafspraken tussen producenten en overheid, zeuren wij eindeloos over niets en fantaseren ons letterlijk ziek.
Moeders die kwalen bedenken voor hun kinderen om de aandacht te trekken, burn-outs (te druk in de weer), nu ook gevolgd door bore-outs (doodgaan van verveling), actieve leerlingen op school die als ‘hyperkinetisch’ worden gekwalificeerd, zomerblues (mensen die depressief worden van goed weer), hypersensitief, ondersensitief, te dik, te dun,-… een heel gamma van kwalen staat tot onze beschikking om er een pseudo-identiteit mee te larderen.
Het kenmerk van de maladie imaginaire is, dat ze zichzelf zo au serieux neemt tot ze ‘echt’ een probleem wordt. Iets wat men als hysterie omschrijft. Als je er maar genoeg in gelooft, manifesteert het syndroom zich ook werkelijk.
Gelukkig geldt dat ook voor het geneesmiddel, dat als placebo eveneens echt werkt omdat men erin gelooft. Op die manier vormen kwaal en therapie een illusionistisch duo dat ons zowaar een geluksmoment verschaft, bij gebrek aan diepere voldoening. Schijn bedriegt niet.
Naast de ingebeelde ziektes van het rijke Westen brengt de campagne ook de kwakzalvers subtiel in beeld: de psychologen en therapeuten allerhande die leven van de medicalisering van alles en nog wat. Hun reactionaire functie is duidelijk: door mensen een ‘ziekte’ aan te praten hoeft niemand zich nog met de kern van het systeem bezig te houden, het feit bijvoorbeeld dat we door de politiek en de media permanent belazerd worden. Hoe meer Narcisme, hoe meer Ik-gerichtheid, hoe meer we met onszelf bezig zijn, hoe minder we de wereld rondom ons zien zoals ze is.
Maar pas de farmaceutische industrie heeft het placebo tot kunstvorm verheven, en streeft, met dank aan ons sociaal zekerheidsstelsel en het terugbetalingssysteem, naar een totale medicalisering van de bevolking. Elk zijn kwaal, elk zijn therapie. De ‘ziekte’ creëert een identiteit, bepaalt nieuwe groepen en reguleert het sociale leven. Wie durft zichzelf nog ‘gezond’ noemen?
Of wacht, neen, laat ons de laatste gezonde mens ook ziek verklaren, wegens het ontbreken van een ziekte, ik noem het bij deze ‘farmacofobie’ :mensen die denken dat ze niets mankeren, niet om de haverklap naar een dokter lopen en thuis geen medicijnkast hebben. Behandeling dringend gewenst.
Goeie reclame dus, het schijnt toch te bestaan. Kopen die First World Problem-pillen, voor één keer laat ik me graag bedotten.
Acta Sanctorum 
Mischien moet er eens een oorlog komen, niet dat ik het echt wens maar daarna gaan we ons bezighouden met echte problemen
U weet niet wat u zegt, het trachten voorkomen van oorlog is wel het meest belangrijke om zich mee bezig te houden. De zogenaamde “imaginaire ziektes” waarover de heer sanctorum spreekt (niet dat er geen zijn, maar toch een gevaarlijke en onterechte insteek) zijn nog steeds de weerslag van vorige generaties (kopiegedrag en doorgave frustraties) hun ervaring en impact van beide wereldoorlogen en verre van of slechts beperkt ,tengevolge van luxeproblemen, dit willen de ingebeelde hoge heren, graag ten onrechte zo voorschotelen of als verklaring zoeken.
De beste, goedkoopste en meest wereldvriendelijke oplossing voor Aids “de onthouding” 🙂
of een jasje van rubber…
btw wat facebookvrienden betreft en weigeren:
1. Het één en ander hier verwoord geeft me een déja-vu gevoel en loyaliteit aan één iemand ,Schopenhauer genaamd. Je laat geen derde met de inspanningen van iemand anders lopen zelfs al blijkt het een vijand qua politieke meningen.
2. Heb je ooit gezien en weet dus dat deze foto niet overeenkomt met hedendaagse werkelijkheid, zou dus ander facebookprofiel dienen te activeren of aanvaarden :-), maar ben ook niet vergeten hoe je gereageerd hebt naar dat lieve kind, dat wilde leren schrijven als Margaret Atwood – een redelijk negatieve eerste kennismaking . Begrijp de opmerking over originaliteit, maar het steeds verkauwen van andermans uitspraken en meningen lijkt me nu ook niet echt van originaliteit getuigen? Trouwens zonder een kind af ,van eigen mensensoort , het geen taal als imput krijgt er zal niet veel uitkomen, origineel kan het misschien dan wel zijn?
3.4.5.6. Laat ik even in het midden, je legt niet alle kaarten op tafel als je met een mogelijke vijand te maken krijgt.
mvg