“Er nadert een golf van een kleine 3,8 miljoen zestigplussers, maar niemand weet hoe en waar ze moeten gaan wonen. Uit een nieuw onderzoek van de KU Leuven blijkt dat onze huizen niet geschikt zijn om oud in te worden en dat de buurt daar niet aan is aangepast, melden de kranten van Mediahuis. Waar gaan al die bejaarden wonen?”
Dat is inderdaad een goede vraag. Door de levensstandaard en de uitmuntende medische voorzieningen in ons land stijgt de gemiddelde leeftijd van de Vlaming nog elk jaar. Gemiddeld voor mannen en vrouwen is dat nu zo’n 80 jaar. Zelf de kaap van de 60 gepasseerd, zit ik nu mee in de grijze zone, ook wel baby-boomers genaamd, van de lui die nog zeker 20 jaar voor de boeg hebben, mits ze voldoende pampers krijgen, lifttrappen, overal arm- en voetsteunen, en daarnaast liefst nog een kortgerokt verpleegstertje dat de was en de plas verzorgt, en eventueel nog andere niet nader te omschrijven handelingen.
Pascal De Decker, socioloog en stedenbouwkundige van de KU Leuven, tevens ook een Expokind van 1958, slaat alarm: ‘onze huizen zijn helemaal niet aangepast aan de aanzwellende vergrijzingsgolf’ jammert de wetenschapper. Natuurlijk zijn ze dat niet. Een normale woning is er voor lieden die fysiek en psychisch redelijk functioneren. Daarnaast vraagt de menselijkheid dat wij ook de zorg op ons nemen van mindervaliden, ‘mensen met een beperking’ zoal dat vandaag omzwachtend heet.
Maar als heel onze infrastructuur moet afgestemd worden op een omgekantelde ouderdomspyramide, waar steeds meer ouderen door steeds minder jongeren moeten worden onderhouden, zal vroeg of laat de catastrofe toeslaan, en klapt de zombie-maatschappij dicht.
Een samenleving die helemaal is afgestemd op de ouderdom, zit biologisch niet goed in elkaar. De wereld als één grote senioreninstelling, ik mag er niet aan denken. We leven trouwens in een gerontokratie, een ouderendictatuur, met alle gevolgen van dien: problemen die niet opgelost geraken omdat de hefbomen in verrimpelde, bevende handen zitten. Dat geldt in de politiek, de economie, de cultuur: overal zitten de oude wolven hun doodsangst te sublimeren door macht te consolideren. Op de duur werkt niets nog, omdat de jeugd moet wachten tot ze oud wordt, om dan dezelfde tirannie uit te oefenen en het status quo te handhaven. Mijn sympathie bijvoorbeeld voor de 41-jarige Griekse premier Alexis Tsipras en het lef dat hij uitstraalt tegen de versleten, gescleroseerde en gealcoholiseerde Junckers, gaat onder meer daar over. Ze is zelfs niet puur ideologisch.
Dus ja, ik besef dat mijn tijd beperkt is, en ik wil helemaal geen deel uitmaken van de Benidorm Bastard cultuur met bijbehorende universele rolstoelinfrastructuur. Hier moeten taboes doorbroken worden, in de richting van een aanvaardingsfilosofie die wij helemaal verleerd hebben, opgejaagd door de medische wetenschap en de algemene verpampering. De dag dat ik zwaar hulpbehoevend ben en/of dement, heeft niemand de plicht om dat leven te rekken. Ver van elke melancholie, hou ik zo van het leven dat ik het wil loslaten als het mij loslaat. Ik wil niet dat men mij ziet aftakelen, ik wil het mijn naasten besparen en gun het mijn vijanden nog minder.
De Nederlandse ‘Evangelische Omroep’ heeft het thema ooit behandeld op een manier die ik geen enkele pretzender zie nadoen. In het programma ‘Dood voor beginners’ heette de vijfde episode ‘Het olifantenkerkhof’, en noteerde ik volgende passage:
‘Als het zo ver is, wil ik linksaf, waar de kudde rechts gaat. Geen laatste groet, geen groot gebaar. Naar het olifantenkerkhof. De heuvel op en in het laatste licht mijn laatste adem.’
Durven leven is durven sterven, dat weet ik heel zeker. Dat dieren met zo’n intelligentie en zo’n empathisch vermogen het op die manier oplossen, kan ons, ont(h)aarde primaten, tot voorbeeld strekken.
Acta Sanctorum 
Volledig met je eens Johan. Het probleem van de dictatuur van de grijze generatie heb ik heel mijn carrière mogen ervaren. Nu ik zelf tot deze groep ben gaan horen deel ik je mening volledig. Ik zal jongeren niet in de weg staan en als het nodig is laat ik de kudde naar rechts gaan en zal ik links afslaan, met een eenvoudig handgebaar.
Mooie beeldspraak overigens.
Die vreemdelingen komen naar hier om dat probleem op te lossen….
Die gaan die massa sociale woningen bouwen met enorme inzet als dank voor hun gouden opvang…
Ik geloof dat ik aan ’t dromen ben…., zou het dan toch de ouderdom zijn die parten speelt?
Het zou goed zijn om iedereen het recht te geven te mogen sterven als men moe(op)geleefd is. Abortus heeft men hier toegelaten, en dat gaat over iemands anders leven, waarom doen ze hier zo moeilijk over ons eigen leven ? Ik heb zelf een Leifkaart, maar de vraag is hoe kan ik ooit mijn wens verwezenlijken om gewoon zelf te beslissen links af te slaan ; meerdere dokters moeten samen beslissen en nog zoveel andere opstakels – voor iets wat een recht zou moeten zijn – zoals ze van “abortus” ook een recht gemaakt hebben.
Mevrouw ik heb 10 jaar gevochten, opzoekingen gedaan en gefilosofeeerd om te trachten te achterhalen waarom het zelfmoordcijfer in België hoger ligt dan de meeste andere Europese landen en om op een eenvoudige, drempelverlagende wijze een zelfmoordlijn in beeld te krijgen, dit om zelfmoorden te vermijden, ze niet te stimuleren. Je hebt niet enkel een recht tenopzichte van jezelf maar tevens een plicht tenopzichte van de maatschappij. Als het om echte levensbedreigende ziektes gaat die gepaard gaan met heel wat pijn en ongemak vind ik het nog steeds terecht dat dit niet enkel en alleen door het individu beslist kan worden, maar geëvolueerd en in overleg met bekwame artsen en andere instellingen. Misbruik allerhande, zoals in vroegere tijden om familieleden onder dwang te zetten en het eerder naar moord neigt dan zelfbeschikking zou maar al te gemakkelijk worden en moet ten stelligste vermeden worden of gecontroleerd.
Ik ben voor euthanasie, zelfs ook voor kinderen, maar nog steeds onder strikte voorwaarden. Ik zou de mensen de kost niet willen geven, die onder hevige pijnen dood wensen te zijn en nadien maar al te blij zijn dat ze nog leven. Een depressieve toestand of zogezegd gevoel van opgeleefd te zijn, vind ik geen recht noch reden om vrijuit aan euthanasie of zelfmoord te doen zonder afleggen van een parcours.
1) Wel erg Nazi en Vlaams Belang achtig? Heb dan toch meer vertrouwen in mensen als Lieve Goorden (nanotechnologie) of Liesbeth Temmerman, (wormenonderzoek en vaststellingen) men reeds op zeer korte termijn bepaalde ouderdomsziektes zoals dementie en Alzheimer later kan laten uitbreken. Zeker wat dementie (of zogenaamd dementie, veel gevallen zijn het helemaal niet maar hebben andere oorzaken) zie ik reeds voor ons 60-jarigen, die meer vertrouwd zijn met internet een positieve kering. Waar men denkt met dementerenden te maken te hebben ligt veel aan het verschil aan snelheid van een generatiekloof en doofheid, waardoor ouderen,jongeren niet kunnen volgen en in hun eigen denkwereldje wegzakken – in die zin zou je bijna kunnen zeggen dat alle of vele filosofen dementen zijn? Het schrijven via de verschillende internetkanalen laat aan iedereen net die ruimte om zijn eigen ritme en kunde te volgen en zo toch sociaal contact te houden zonder tot last te zijn.
2) Als je met Tsipras 41 jaar afkomt doen wij het met Charles Michel beter 39 jaar 🙂 . Veel 70 en 80 jarigen zijn fitter en bekwamer dan vele hedendaagse dertigers, maar een gezonde mix blijft noodzakelijk.
3) Zelf voor drie maanden gekluisterd aan een rolstoel, wat ik niet als een pampering beschouw, maar eerder als mogelijkheid om meer zelfstandig te kunnen zijn en ontlasting naar partner, lijkt me dit wel kort door de bocht, vermits het me reeds opgevallen was, alvorens mee ervaringsdeskundige te worden van een fietsongeval, hoeveel en vooral dan jonge mensen allerhande fietsongevallen of sportongevallen krijgen en ook jonge mensen in rolstoelen belanden en daarom niet onmiddellijk naar hara kiri gestimuleerd dienen te worden. Het lijkt me stilaan het probleem van ziekteverzuim van burn-outs te overstijgen of alleszins interesseert met toch die hele fietsproblematiek met talrijke gevolgen?
4) Kan je een lezing van Manu Keirse ten stelligste aanbevelen. Je kan hier nu wel parmantig of arrogant verkondigen de dood te kiezen, maar de grote vraag of je het echt wenst als het zover is?
Toen ik de cursus ontwikkelingspsychologie volgde en die piramide te zien kreeg voelde het onmiddellijk als totaal fout aan dat die piramide bij 50 jaar naar beneden gaat, alsof men de suggestie inplant ,je niet anders kunt dan achteruitgaan. Gezien de snelle evoluties en nieuwe ontwikkelingen blijkbaar een visionaire waarheid – mensen veel langer en gezonder zullen blijven leven, de piramide achterhaalt is, men andere visies zal dienen te handhaven op allerhande vlakken.
Geachte
I.v.m. je punt 3 wil ik graag de mening van Midas Dekkers herformuleren:
er is veel gezeur omwille van de kost van de vergrjjzing.
Vandaar weg met die ouwe mensen wegens te duur.
Oplossing: de overheid betaalt sportblessures niet meer terug, wegens zelfgekozen.
De risico’s zijn immers bekend.
Resultaat: vergrijzing betaalbaar, schuldenlast België flink verminderd als leuk
bijverschijnsel.
Te vergelijken met: roken? Eigen schuld, dikke bult.
Mijn slogan: sporten? Eigen schuld, even dikke bult.
Daar maak je je als politicus niet echt populair mee, natuurlijk.
Gelukkig heb ik een fatsoenlijk beroep uitgeoefend.Geprobeerd, althans.
Vriendelijke medelezersgroet